Leroy Robert Paige – amerykański baseballista, który występował na pozycji miotacza.
Karierę zawodową rozpoczął w 1926 w klubie Chattanooga White Sox z niższej ligi Negro League Baseball. Następnie grał w zespołach Negro league, między innymi w Birmingham Black Barons , Baltimore Black Sox , Cleveland Cubs , Pittsburgh Crawfords i Kansas City Monarchs . W 1942 jako zawodnik Monarchs zdobył mistrzostwo ligi.
7 lipca 1948 podpisał kontrakt z Cleveland Indians. Dwa dni później zadebiutował w meczu przeciwko St. Louis Browns jako reliever w wieku 42 lat i został najstarszym debiutantem w Major League Baseball. W tym samym roku zagrał w jednym meczu World Series, w których Indians pokonali Boston Braves 4–2. 3 sierpnia 1949 w spotkaniu z Washington Senators po raz pierwszy w MLB wystąpił jako starter. W sezonie 1950 grał w zespole Negro league Philadelphia Stars. W lutym 1951 został zawodnikiem St. Louis Browns, w którym występował przez trzy sezony. W 1952 został po raz pierwszy powołany do All-Star Game. Przed rozpoczęciem sezonu 1956 podpisał kontrakt wart 15 tysięcy dolarów z Miami Marlins z International League, w którym grał przez trzy lata.
W 1965 w wieku 59 lat podpisał kontrakt na jeden mecz z Kansas City Athletics. 25 września 1965 w meczu przeciwko Boston Red Sox rozegrał trzy zmiany i został najstarszym zawodnikiem w historii MLB. W 1971 został uhonorowany członkostwem w Baseball Hall of Fame.
Wikipedia
✵
7. Lipiec 1906 – 8. Czerwiec 1982
