Robert Ostaszewski cytaty

Robert Ostaszewski – polski prozaik, felietonista, krytyk literacki; doktorant w IFP UJ. Redaktor FA-artu i Dekady Literackiej, redaktor naczelny Portalu Kryminalnego, współredaguje także FA-art i Dekadę Literacką. Twórca określenia Proza Północy. Autor kilkuset tekstów publikowanych m.in. w Gazecie Wyborczej, Tygodniku Powszechnym, Res Publice Nowej, Nowych Książkach, Odrze, Polityce, Twórczości, Tekstach Drugich. Wydał zbiór felietonów "Odwieczna, acz nieoficjalna" , prozę "Troję pomścimy" , zbiór opowiadań "Dola idola i inne bajki z raju konsumenta" oraz zbiór szkiców "Etapy. Rozmowy z pisarzami i nie tylko" . Współautor dwóch powieści kryminalnych „Kogo kocham, kogo lubię” , „Sierpniowe kumaki” . Prowadzi bloga poświęconego literaturze „Mania literatury”. Prowadzi również warsztaty z kreatywnego pisania w Studium Literacko-Artystycznym na Uniwersytecie Jagiellońskim . Mieszka w Krakowie. Wikipedia

✵ 1972

Robert Ostaszewski: 2 Cytaty 0 Polubień

Robert Ostaszewski cytaty

„Typologie typologiami, odmiany powieści kryminalnej odmianami, ale – (…) zwierzę się z mojego czytelniczego marzenia (tak zwani czytelnicy profesjonalni też miewają takowe, a jakże) – tak naprawdę czekam na kryminał, który łamałby wszelkie schematy, wywracał rozmaite typologie na nice, wprowadzał do naszego kryminały zupełnie nową jakość, zwyczajnie – zaskakiwał. Nasza proza kryminalna ma się ostatnimi laty całkiem dobrze, rozrasta się niczym młody las rosnący na dobrej glebie, jest więc spora szansa, że ktoś spełni to moje marzenie.”

Robert Ostaszewski

Źródło: Miasto mój bohater (i nie tylko), „Dekada Literacka” 2008, nr 1 (227)

O marzeniach , O szansie , O czekaniu , O lecie

„Czego szukają w powieściach kryminalnych wytrawni czytelnicy? Przede wszystkim atrakcyjnej intrygi, wartkiej akcji i wyrazistej postaci głównego bohatera, tego kogoś (policjanta, prywatnego detektywa, prokuratora, dziennikarza i tak dalej), kto po licznych perypetiach rozwiązuje mroczne zagadki. Tak, to są – bez wątpienia – najważniejsze składowe prozy kryminalnej. Jednak jej autorzy dbają także o to, aby ich książki jak najbardziej wyróżniały się spośród setek innych propozycji tego rodzaju, starają się więc dodawać do podstawowego schematu coś jeszcze – ekstrabonus, który przyciągnąłby uwagę czytelników, ale także podniósł rangę kryminałów, wciąż jeszcze przez wielu znawców literatury uważanych za prozę pośledniego sortu. W ten sposób powstają rozmaite odmiany powieści kryminalnej.”

Robert Ostaszewski

Źródło: Miasto mój bohater (i nie tylko), „Dekada Literacka” 2008, nr 1 (227)

O książkach , O literaturze