Reginald Martinez Jackson – amerykański baseballista, który występował na pozycji prawozapolowego przez 21 sezonów w Major League Baseball.
Jackson studiował na Arizona State University, gdzie w 1966 grał w drużynie uniwersyteckiej Arizona State Sun Devils. W czerwcu 1966 został wybrany w pierwszej rundzie draftu z numerem drugim przez Kansas City Athletics i początkowo występował w klubach farmerskich tego zespołu, między innymi w Birmingham A's, reprezentującym poziom Double-A. W MLB zadebiutował 9 czerwca 1967 w meczu przeciwko Cleveland Indians. Dwa lata później po raz pierwszy w karierze wystąpił w Meczu Gwiazd.
W All-Star Game rozegranym 13 lipca 1971 roku na Tiger Stadium w Detroit, w drugiej połowie trzeciej zmiany przy stanie 0–3 dla National League jako pinch hitter , zdobył dwupunktowego home runa; ostatecznie American League odnieśli zwycięstwo 6–4. W 1972 po raz pierwszy w karierze zwyciężył w World Series, w których Athletics pokonali Cincinnati Reds 4–3. W sezonie 1973 zwyciężając w American League między innymi pod względem liczby zdobytych home runów i zaliczonych RBI , a także mając najlepszy wskaźnik slugging percentage , został wybrany najbardziej wartościowym zawodnikiem. Będąc zawodnikiem Athletics w World Series wystąpił jeszcze dwukrotnie: w 1973 i w 1974 .
W kwietniu 1976 w ramach wymiany zawodników przeszedł do Baltimore Orioles, zaś w listopadzie 1976 jako wolny agent podpisał kontrakt z New York Yankees, z którym zdobył dwa tytuły mistrzowskie w 1977 i 1978 roku. Grał jeszcze w California Angels i ponownie w Oakland Athletics, w którym zakończył karierę. W 1993 został wybrany do Galerii Sław Baseballu.
Wikipedia
✵
18. Maj 1946
