Parveen Shakir cytaty

Parveen Shakir – poetka urdu, która potrafiła mówić o swych przeżyciach i otaczającym ją świecie z kobiecej perspektywy. Poprzednie poetki pisały wiersze w konwencji podobnej do swych kolegów. Parveen Shakir wniosła do swej twórczości kobiecą wrażliwość i delikatność emocji. Traktowała kobietę jako równorzędnego partnera mężczyzny, co samo w sobie było już nowatorskie. Dlatego stała się głosem wyzwolonych kobiet Pakistanu. W swych wierszach opisywała piękno życia ludu i budzącą się świadomość swej wartości wykształconych kobiet. Śmierć w wypadku samochodowym przerwała jej możliwą drogę do uznania zarówno w kręgach literackich, jak i wśród czytelników. Do dziś jest w swym kraju symbolem emancypacji kobiet. Wikipedia

✵ 24. Listopad 1952 – 26. Grudzień 1994

Parveen Shakir: 4 Cytaty 0 Polubień

Parveen Shakir: Cytaty po angielsku

“When the noisy tide receded
from the shore
the frozen shiny sands suddenly moved
beneath her feer.
The girl standing knee-deep in water
came to herself and mused:
'How familiar is this moment!'”

Help us translate this quote

Parveen Shakir

Sessions of Sweet, Silent Thought: translated by Mirza Nehal Ahmad Baig, Poem no. 16, p. 26
Poetry, Familiarity

“Like the rest of them,
will you also examine the white, crystal today
in the haze and mist of slimy yesterday?
Do what you will
but keep it in mind:
the sun has also been accused
of having necked and cuddled the night.”

Help us translate this quote

Parveen Shakir

Sessions of Sweet, Silent Thought: translated by Mirza Nehal Ahmad Baig, p. 20
Poetry, Keep it in Mind

“A raindrop stuck up in my lashes
and sank in the eye.”

Help us translate this quote

Parveen Shakir

Sessions of Sweet, Silent Thought: translated by Mirza A. B. Baig, p.4
Poetry, Couplet

“Even though the gusts of zephyr
knock till eternity
on the red stone walls
behind the city of flowers,
no change will occur.
Only that they will tire themselves.”

Help us translate this quote

Parveen Shakir

Sessions of Sweet, Silent Thought: translated by Mahmudul Hasani, p.4
Poetry, The Surveillance