Otto Weininger: Człowiek

„Należy wówczas człowieka nazywać genjalnym, jeśli on żyje w świadomej łączności ze wszechświatem. A tak dopiero genjalne jest właściwie tem, co boskie w człowieku.”

„Genjusz jest w ogóle wyższą formą bytu, nie tylko pod względem intelektualnym, ale i moralnym. Genjusz ujawnia właściwie całkowitą ideę człowieka. Zwiastuje on, czem człowiek jest: podmiotem, którego przedmiotem jest cały wszechświat, i ustanawia to raz na zawsze po wsze czasy.”

„Człowiek wybitny posiada w sobie cały świat, genjusz jest żywym mikrokosmosem.”

„Hultaj rozumie dobrze zawsze tylko innego hultaja, a zupełny poczciwiec nie potrafi znów nigdy pojąć tamtych, tylko zawsze podobną sobie dobroduszność, pozer uważa prawie zawsze zachowanie się innych ludzi za pozy i snadniej umie przeniknąć innego pozera, niż człowiek prosty, w którego pozer ze swej strony nigdy na serio nie jest zdolnym uwierzyć. Człowieka rozumieć znaczy więc: być nim samym.”

„Im większe znaczenie mają dla kogoś wszystkie sprawy, tem on sam jest człowiekiem większego znaczenia.”

„Człowiek genjalny jest zatem bardziej skomplikowany, złożony, bogatszy; i w tem ganjalniejszym uznać należy człowieka, im więcej ludzi on w sobie łączy i to jeszcze, jak dodać trzeba, im on żywiej, z im większą intensywnością innych ludzi w sobie piastuje.”