Marko Prezelj cytaty

„(…) regularnie chodziłem z ojcem w góry, aż do momentu, kiedy miałem 13–14 lat. Wtedy poszliśmy na turę nieozakowanym szlakiem. Niestety, z powodu mgły tato nie potrafił znaleźć właściwej drogi. Równocześnie słyszałem głosy we mgle i zdałem sobie sprawę, że inni nie mają problemu ze wspinaniem w tych warunkach. Wtedy uświadomiłem sobie, że doświadczenie mojego ojca nie jest wystarczające… Jego towarzystwo dawało poczucie bezpieczeństwa, ale nie był on osobą, której warto się było trzymać, jeśli chciałem robić postępy w mojej górskiej edukacji. Od tego momentu nie chodziliśmy razem w góry już tak często.”