Maria Leonia Jabłonkówna:
1
Cytat
0
Polubień
Maria Leonia Jabłonkówna – reżyser teatralny, krytyk, pisarz, poetka.
Studiowała polonistykę, filozofię i reżyserię . We wrześniu 1939 wyjechała z Warszawy do Lwowa. Do 1941 roku przybywała w Grodnie i Białymstoku, gdzie pracowała w teatrze Aleksandra Węgierki. W 1941 wróciła do Warszawy . W 1944 przyjęła chrzest, przechodząc na wiarę chrześcijańską. Uczestniczyła w Powstaniu Warszawskim, gdzie została ranna. Po wojnie wyreżyserowała w Warszawie, Łodzi, Wrocławiu, Wałbrzychu, Toruniu szereg sztuk, w których grali m.in. Barbara Abramow-Newerly, Kazimierz Beroński, Tadeusz Bartosik, Helena Bartosikowa, Andrzej Bogucki, Wojciech Brydziński, Marta Chruściel, Tadeusz Czechowski, Maria Garbowska, Teodor Gendera, Aleksander Hlawaty, Wanda Jarszewska, Jan Kreczmar, Wanda Lipińska, Jan Orsza, Janina Pollakówna, Maria Seroczyńska, Mieczysław Serwiński, Irena Stelmachówna, Barbara Stępniakówna, Bogdan Szymkowski, Jerzy Tkaczyk, Jacek Woszczerowicz. Następnie pracowała w redakcji czasopisma „Teatr”.
Należała do ZASP, PEN Clubu. Działała w warszawskim Klubie Inteligencji Katolickiej. Pozostawała pod kierownictwem duchowym ks. Jana Ziei. W styczniu 1976 roku podpisała list protestacyjny do Komisji Nadzwyczajnej Sejmu PRL przeciwko zmianom w Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Po podpisaniu listu protestacyjnego do władz PRL, w latach 1976-1977 inwigilowana przez stołeczną Służbę Bezpieczeństwa w ramach Sprawy Operacyjnego Rozpracowania kryptonim „PANNA”. Latem 1978 wznowiła, po trzydziestu latach przerwy, pisanie dziennika. Zostawiła kilkadziesiąt stron zapisków z lat 1946-1947, ponad 1000 stron dziennika z lat 1978-1987, kilka nieopublikowanych wierszy. Spoczywa na Cmentarzu Bródnowskim
Wikipedia