Magdalena Tulli: Czytać

„Literatura jest takim miejscem, w którym ludzie próbują uzgadniać wyobrażenia o tym, co im się przytrafiło. Przychodzi taki czas, że zaczyna się pojawiać nowy rodzaj książek. Ale nie wiadomo, co jest najpierw. Czy książki zmieniają świat, czy świat zmienia książki. Ja bym obstawiała to drugie. Książki są ważne nie dlatego, że coś zmieniają, tylko dlatego, że coś pokazują, coś, czego do tej pory nie widzieliśmy. Pokazują na przykład, co czują inni ludzie. Niektóre uczą, jak sobie radzić z czymś, co zobaczyliśmy, a wolelibyśmy nie zobaczyć. Wtedy czytamy z gęsią skórką.”

Magdalena Tulli

Źródło: Agnieszka Sowińska, Czytelnia: Rozlazłość mi wyszła uszami http://www.dwutygodnik.com/artykul/4729-czytelnia-rozlazlosc-mi-wyszla-uszami.html, dwutygodnik.com nr 115/2013.

O ludziach , O książkach , O świecie , O literaturze

„Potrzebuję przynależności. Jeśli nie mogę mieć, brakuje mi jej boleśnie. Szukałabym wspólnoty nawet z tymi, którzy czytają inną gazetę i mają inaczej ulokowane emocje. Oczywiście nie za wszelką cenę, nie mogłabym udawać kogoś innego niż jestem. Ale jakiś kawałek wspólnego gruntu dobrze by było mieć. Bez innych ludzi w ogóle nie chciałoby się nam żyć. Mało kto zdaje sobie z tego sprawę tak na co dzień. (…) istnienie innych ludzi jest nam potrzebne do szczęścia. Myślę, że gdybyśmy o tym zawsze pamiętali, łatwiej by nam było ich szanować.”

Magdalena Tulli

Źródło: Agnieszka Sowińska, Czytelnia: Rozlazłość mi wyszła uszami http://www.dwutygodnik.com/artykul/4729-czytelnia-rozlazlosc-mi-wyszla-uszami.html, dwutygodnik.com nr 115/2013.

O ludziach , O myślach , O czytaniu , O myśleniu

„Nie lubię arogancji. Nie lubię kłamstwa. Nie lubię postaci puszących się, pouczających, udających kogoś innego. Nie lubię przesady, absurdalnych oskarżeń, łatwej świętości na cudzy rachunek, krótko mówiąc, nie lubię żenady. A skąd wiem, że piszący kłamie? No przecież nie zawsze wiem. Drażni mnie tylko wtedy, kiedy akurat wiem. No, drażni też, kiedy się domyślam. A w jaki sposób się domyślam? Intuicja, doświadczenie życiowe. Ale też fakty. Zdarza mi się znać jakieś fakty z innego źródła, które jest dla mnie bardziej wiarygodne. A dlaczego inne źródło jest dla mnie bardziej wiarygodne? Wydaje mi się, że wiem, to znaczy emocje wiedzą, ale wyjaśnić nie potrafię. To ważne pytanie, być może cała Polska powinna je sobie teraz zadawać. Być może zadawanie sobie tego pytania jest nawet ważniejsze niż odpowiedź. Tego, co mogę czytać bez przykrości, kto inny unika z tych samych powodów, z jakich ja unikam tego, co on lubi czytać. Te źródła, które dla mnie są wiarygodne, on nazwie zakłamanymi. Wszyscy nie lubią tego samego co ja: arogancji, kłamstwa, puszenia się, pouczania i tak dalej. To, co sprawia, że patrzymy inaczej i widzimy co innego, to emocje. Emocje się spolaryzowały i stale przybierają na sile. Więc teraz przyglądam się emocjom, zwłaszcza swoim. Wytrzymuję ich natężenie. Można im się tak przyglądać, to je nawet trochę stabilizuje.”

Magdalena Tulli

Źródło: Agnieszka Sowińska, Czytelnia: Rozlazłość mi wyszła uszami http://www.dwutygodnik.com/artykul/4729-czytelnia-rozlazlosc-mi-wyszla-uszami.html, dwutygodnik.com nr 115/2013.

O kłamstwie , O sile , O czytaniu , Pytanie