Źródło: Maria Bellonci, Lukrecja Borgia, tłum. Barbara Sieroszewska, PIW, Warszawa 1988, s. 284.
Lukrecja Borgia – córka kardynała Rodriga Borgii, późniejszego papieża Aleksandra VI, księżna Ferrary.
W 1493 została wydana za mąż za Giovanniego Sforzę, pana na Pesaro. Małżeństwo zostało unieważnione w 1497. W następnym roku poślubiła Alfonsa Aragońskiego, królewicza neapolitańskiego. Drugi mąż Lukrecji zginął zamordowany prawdopodobnie na polecenie jej brata, Cezara. W 1503 wyszła za mąż po raz trzeci, za Alfonsa I d’Este, księcia Ferrary. Pod nieobecność męża zajmowała się zarządem państwa. Znana była jako m.in. protektorka artystów.
Przez dłuższy czas była owiana złą sławą, przypisywano jej kazirodcze stosunki z ojcem i bratem Cezarem. W związku z tym stała się popularną bohaterką utworów literackich, a później także filmowych. W II połowie XIX w. jej postać została zrehabilitowana przez historiografię.
Wikipedia
Źródło: Maria Bellonci, Lukrecja Borgia, tłum. Barbara Sieroszewska, PIW, Warszawa 1988, s. 284.