Li Qingzhao – chińska poetka i pisarka z czasów dynastii Song, jedna z nielicznych szeroko znanych autorek Chin cesarskich, najwybitniejsza poetka tego okresu.
Urodzona i wykształcona w rodzinie urzędniczej, wcześnie zyskała uznanie jako poetka. Z mężem, Zhao Mingchengiem, uczonym-urzędnikiem, dzieliła zamiłowanie do książek, literatury i poezji. Szczęśliwe życie pary literatów przerwała inwazja Dżurdżenów, którzy obalili Północną Dynastię Song i w 1126 zniszczyli jej stolicę, Kaifeng, w tym także dom Li Qingzhao. Małżonkowie uciekli na południe, do Nankinu, ale Zhao Mingcheng umarł trzy lata później. Drugie małżeństwo Li Qingzhao , z Zhang Ruzhou, było nieudane; poetka szybko uzyskała rozwód.
Resztę życia Li Qingzhao spędziła jako samotna uczona w stolicy Południowej Dynastii Song, Hangzhou, tworząc poezję shi i ci, oraz redagując dzieło swego męża, Jin shi lu, zbiór inskrypcji na brązach z dynastii Zhou. Śmierć Zhao Mingchenga wyznaczyła cezurę w twórczości poetki: wcześniejsza, lekka i elegancka poezja zmieniła charakter na poważniejszy, bardziej liryczny, przesiąknięty poczuciem straty. Li przeszła do historii jako mistrzyni i teoretyk wiersza ci, o nierównej liczbie sylab, przeznaczonego do śpiewania na ustaloną melodię . Styl ten był często stosowany do tworzenia bardziej osobistej liryki, ale niżej ceniony niż bardziej formalny shi. W komentarzu teoretycznym Cilun Li Qingzhao zdecydowanie broniła wartości poezji ci, uznając go za równoprawny gatunek literacki.
Wikipedia
✵
19. Marzec 1084 – 19. Maj 1155