Leszek Danielak: Mienie

Odkryj ciekawe cytaty na temat mienie.
Leszek Danielak: 11   Cytatów 0   Polubień

„Moje kontakty wystarczyły, żeby zarabiać godziwe pieniądze jak na tamte czasy, a nie tyrać w warsztacie samochodowym za bezcen, być wyzyskiwanym i, co więcej, żeby kraść na państwowym. Jeszcze w szkole miałem praktyki w FSO na Żeraniu. Tam codziennie jeden nowiutki Fiat wyjeżdżał na lewo. Byłem tego świadkiem, dlatego nie chciałem pracować na państwowej posadzie.”

Leszek Danielak

Źródło: rozmowa Piotra Pytlakowskiego, My z kolegami, „Polityka” nr 28 (2915), 10 lipca 2013, s. 24, 25.

O pieniądzach

„Mój brat pierwszy raz do więzienia się dostał, jak miał 17 lat, i to środowisko, które on poznał, ja też poznałem. Zająłem się handlem i wyjazdami na saksy. Nie martwiłem się o przyszłość, miałem pieniądze w każdej kieszeni i zarabiałem na wszystkim, od handlu po kontrabandę. Jeździłem do Niemiec, na Węgry, do Czechosłowacji, Rosji. Wszelkiego rodzaju dobra sprowadzało się hurtem. Ja miałem swoją siedzibę na Bazarze Różyckiego. To była działalność legalna, płaciliśmy podatki za te budy, gdzie sprzedawaliśmy spodnie, szampony w hurcie, całą chemię. Handel był legalny, ale towar przemycany. W jedną stronę woziło się inne rzeczy, a z powrotem inne, na tamte czasy z Polski srebro, a stamtąd złoto i waluta. To nie była struktura bandycka, to były normalne struktury działające półlegalnie.”

Leszek Danielak

Źródło: rozmowa Piotra Pytlakowskiego, My z kolegami, „Polityka” nr 28 (2915), 10 lipca 2013, s. 24, 25.

O pieniądzach , O przyszłości

„Tam uczyłem się tego knajackiego życia, bo przecież wzorem dla mnie była moja ulica. Tam działała słynna grupa Rogala. Rogal tworzył gangi, które napadały na konwoje, na sklepy, na ludzi, terroryzowali miasto. Dzieci członków tej bandy to byli moi koledzy z podwórka. Ich ojcowie siedzieli, wychodzili i wracali z więzienia, a my temu wszystkiemu się przyglądaliśmy. Napatrzyłem się na patologię toczącą wiele rodzin, z których wywodzili się moi koledzy. Uczyłem się przy nich charakteru, sztuki milczenia, bycia odważnym i twardym. A potem proza życia, ta patologia wycięła ich w pień, nawet 50 lat nie dożyli, mogę na palcach policzyć chłopaków, którzy stanęli na nogi. Generalnie zapijali się na śmierć, nie mieli sposobu na życie.”

Leszek Danielak

Źródło: rozmowa Piotra Pytlakowskiego, My z kolegami, „Polityka” nr 28 (2915), 10 lipca 2013, s. 24, 25.

O życiu , O śmierci , O dzieciach , O ludziach