Leonardo da Vinci: Na czasie cytaty (strona 2)

„Zdobądź w młodości twej to, co wynagrodzi szkodę twej starości. I jeśli pojmiesz, że starość ma mądrość za pokarm, pracuj w ten sposób w młodości, by starości twej nie brakło pożywienia.”

„Drzewo żywi ogień, który je pożera.”

„Myślałem, że uczę się, jak żyć, a uczyłem się, jak umierać.”

„Rodzi się próżnia tam, gdzie umiera nadzieja.”

„Posłuszny jestem Ci, Panie, najpierw dla miłości, którą, jak słuszna, winienem żywić dla Ciebie, po wtóre, iż możesz skracać lub przedłużać życie ludzkie.”

„Zgłębiaj naukę, którą jest sztuka, i sztukę, którą jest nauka.”

„Oko ogarnia piękno całego świata.”

„Cóż zmusza cię, człowieku, abyś opuścił własne schronienie w mieście, porzucił krewnych i przyjaciół i udał się w wędrówkę poprzez góry i doliny? Cóż jeśli nie przyrodzone piękno świata?”

„Łatwiej sprzeciwić się początkowi niż końcowi.”

„Największy błąd ludzki tkwi w ich mniemaniach.”

„Doświadczenie dowiodło, że kto nigdy nie ufa, będzie oszukany.”

„Siła rodzi się z przymusu, a umiera z wolności.”

„Kto mało myśli, błądzi wiele.”

„Kto się niczego nie boi, ponosi często szkodę, żałuje często.”

„Miłość każdej rzeczy jest owocem naszej wiedzy o tej rzeczy i wzrasta wraz z pogłębianiem tej wiedzy.”

„Ludzie wyższych talentów pracują, mimo że pozornie nic nie robią.”

„Upewnij się, że znasz budowę wszystkiego, co chcesz przedstawić.”

„Albowiem wielka miłość rodzi się z wielkiej wiedzy o ukochanym przedmiocie.”

„Ja jednak mniemam, że płonne i błędne są te nauki, które nie zrodziły się z doświadczenia, macierzy wszelkiej pewności, i które nie prowadzą do znanych już doświadczeń, to znaczy takie, które ani w swym początku, ani w środku, ani na końcu nie przeszły przez żaden z pięciu zmysłów.”