Chan Kubilaj, Kubilaj Chan – wnuk Czyngis-chana, syn Tołuja i Sorkaktani-beki, piąty wielki chan mongolski i pierwszy cesarz Chin z dynastii Yuan.
Kubilaj był pierwszym z wielkich chanów mongolskich, który odebrał staranne wykształcenie. Prawdopodobnie dzięki niemu opuścił rodzinne stepy Mongolii, decydując się na osiadły tryb życia w Chinach. Być może zrozumiał, że państwem tym można rządzić jedynie będąc na miejscu, nie zaś z dalekiej Mongolii.
W 1260 roku Kubilaj został wielkim chanem mongolskim. Dzięki jego rządom imperium mongolskie znalazło się u szczytu rozwoju. Przeniósł on stolicę swego imperium z Karakorum do Chanbałyku, czyli dzisiejszego Pekinu. W roku 1271 założył mongolską dynastię Yuan. Po podbiciu Chin zakończył panowanie dynastii chińskich i w roku 1279 został cesarzem chińskim, władcą olbrzymiego imperium.
Państwa sąsiadujące z cesarstwem chana Kubilaja zmuszone były uznać jego zwierzchnictwo. Nie powiodły się plany Kubilaja mające na celu podbicie Japonii i Jawy. Mimo iż był buddystą, był zainteresowany rozwijającym się chrześcijaństwem i zapraszał misjonarzy do odwiedzania Chin. Chan wspierał również rozwój rzemiosła, nauki i sztuki. Jednym z obcokrajowców, którzy odwiedzali w tym czasie jego dwór, był Marco Polo.
Źródło: Aleksandra Skorek, Mongolia – uwarunkowania ochrony jej przyrody, polska-azja.pl, 24 lutego 2012 https://web.archive.org/web/20120226093324/http://www.polska-azja.pl/2012/02/24/mongolia-uwarunkowania-ochrony-jej-przyrody/
