„Prawdziwe dogmaty Boga i godność kapłańska są naszą pierwszą troską.”
Źródło: Steven Runciman, Teokracja bizantyjska, przeł. Maria Radożycka-Paoletti, wyd. Książnica, Katowice 2008, s. 76.
Konstantyn IV – cesarz bizantyjski w latach 668–685.
Był najstarszym synem cesarza Konstansa II i jego żony Fausty. Ojciec uczynił go współcesarzem w 654. Po śmierci ojca pokonał uzurpatora Meziziosa. Początkowo współrządził z braćmi Teodozjuszem i Herakliuszem. W 681 roku usunął ich i skazał na karę hańbiącą obcięcia nosa. Ostatecznie po pięcioletnich walkach obronił Konstantynopol przed Arabami . Rozbił ich flotę i zawarł z nimi pokój, który został odnowiony w 685 roku. W 681 roku. zawarł pokój z Protobułgarami, którzy przekroczyli Dunaj i osiedlili się na ziemiach dzisiejszej Dobrudży. Data ta jest uważana za początek istnienia państwa bułgarskiego. Z inicjatywy Konstantyna IV zwołano w 680 roku sobór konstantynopolitański III.
Jego żoną była Anastazja, Konstantyn IV miał z nią co najmniej dwóch synów:
Justyniana II, kolejnego cesarza,
Herakliusza.
Wikipedia
„Prawdziwe dogmaty Boga i godność kapłańska są naszą pierwszą troską.”
Źródło: Steven Runciman, Teokracja bizantyjska, przeł. Maria Radożycka-Paoletti, wyd. Książnica, Katowice 2008, s. 76.
„Cesarz okazując łaskawość, naśladuje Boga w jego miłosierdziu.”
Źródło: Steven Runciman, Teokracja bizantyjska, przeł. Maria Radożycka-Paoletti, wyd. Książnica, Katowice 2008, s. 75.