Konrad Kęder cytaty

„To samo zmęczenie – niezależne od pory dnia, roku i wykonywanych czynności, zmęczenie zacierające w kleconych zdaniach nawet cienie aluzji do innego porządku, niż konglomeraty pomyłek, interpretacji, przeinaczeń. Zmęczenie nagabujące do wyjścia ze skorupy, bo droga do wewnątrz nigdzie nie prowadzi, zaczepiające ludzi i słuchające ich, uśmiechające się i kiwające ze zrozumieniem głową.”

Konrad Kęder

Antologia twórczości postnatalnej (1996)

„Tutaj nic nie jest twoje. Zupełnie oduczono mnie nawyku myślenia kategorią,, moje” – wszystko mam w posiadaniu czasowym, co z tego, że może to być czas do końca życia. Ćwiczy się nas tylko w rozpoznawaniu abstrakcyjnego zestawu liter jako imienia i nazwiska oraz psiego przywiązania do miejsca snu.(…) Niekiedy leżąc na swoim posłaniu, przewracam się z boku na bok nie mogąc zasnąć, trochę przerażony a trochę rozbawiony myślą, że nawet niepodważalna domena własności – wspomnienia – to tylko ciasny kantor wymiany obrazów na interpretacje i vice versa. Rozpaczliwie usiłuję przywołać kobiety, które kochałem, zapach ich ciał, miękkość włosów i jedyne co staje się namacalne to warstwa rozdzielającego nas wtedy powietrza.”

Konrad Kęder

Antologia twórczości postnatalnej (1996)

„Nie ma szans, żeby się obudzić, ani nie ma szans, żeby zasnąć – to zbyt banalne, może więc: nie ma możliwości by umrzeć, ani nie ma możliwości by żyć – okropne zadęcie, trudno, zostawmy chwilowo jedynie konstrukcję: ani to, ani to.”

Konrad Kęder

Antologia twórczości postnatalnej (1996)