Jonathan Carroll: Na czasie cytaty (strona 4)

„Człowiek sam tworzy większość swoich lęków. Żeby się nie nudzić, zamartwia się na każdym kroku. Ale po śmierci ustają powody, aby się lękać.”

„Zawsze chcemy nadać jakieś imię naszej samotności.”

„Psy szybko wybaczają przewinienia, a w obcych ludziach widzą życzliwość.”

„Sny gryzą czasami jak pchły i pozostawiają małe, swędzące plamki na całym ciele. Człowiek zdaje sobie sprawę z tego, że nie są rzeczywistością, wie, że to tylko mózg wymiata śmieci z zakamarków… Ale ta świadomość bynajmniej nie pomaga. Wizja, tak jak ugryzienie pchły, zmusza do gwałtownej reakcji.”

„Arogancja potrafi dodawać otuchy – przekonanie, że jest się pąkiem mądrości wykwitającym na stercie łajna głupoty, bywa emocjonalną izolacją. Ale to ryzykowne urojenie prowadzi do nieprzygotowania, nagłej utraty równowagi, kiedy rzeczywistość wali się człowiekowi z trzaskiem na głowę i inteligencja przestaje wystarczać.”

„Mężczyźni traktują seks jak gimnastykę. Kobiety jak mszę.”

„Nie licząc miłości, aktem największego optymizmu jest kupowanie butów. (…) Chcemy doczekać jutra, ale jeśli kupujemy nowe buty albo jeśli się zakochujemy, znaczy to, że zamierzamy tu jutro być.”

„Gdzieś w centrum miasta, które tkwi w każdym z nas, leży cmentarz starych miłości. szczęściarze, zadowoleni ze swego życia i z tego, z kim je dzielą, przeważnie o nim nie pamiętają. Nagrobki są wyblakłe lub powywracane, trawa nieskoszona, wszędzie plenią się jeżyny i dzikie kwiaty.
U innych miejsce to wygląda dostojnie i schludnie jak cmentarz wojskowy. Kwiaty podlano i ułożono, wysypane tłuczniem ścieżki są starannie zagrabione. Widać ślady częstych odwiedzin.
Cmentarz większości z nas przypomina szachownicę. Niektóre pola są zaniedbane albo wręcz leżą odłogiem. Kto by sobie zawracał głowę nagrobkami – czy też miłościami, które pod nimi spoczywają? Nawet nazwiska zatarły się w pamięci. Inne groby pozostają jednak ważne, choćbyśmy niechętnie się do tego przyznawali. Odwiedzamy je często, niekiedy – prawdę mówiąc – zbyt często. Nigdy nie wiadomo jak się będziemy czuli po wyjściu z cmentarza: czasem będzie nam lżej, czasem ciężej na duszy. Nie sposób przewidzieć w jakim nastroju będziemy wracać do domu teraźniejszości.”

„Cierpliwość zawsze zostaje z miotłą w ręku.”

„Poznanie prawdy uzmysławia ci jedynie, jak bardzo się myliłeś i jak wstrętny jest ten świat.”

„Ludzie mówią, że chcą sprawiedliwości, ale to nieprawda. Chcą tylko, żeby wszystko układało się po ich myśli.”

„Kobiety potrafią jednym spojrzeniem wstrząsnąć całym życiem mężczyzny.”

„Czytanie książki jest, przynajmniej dla mnie, jak podróż po świecie drugiego człowieka. Jeżeli książka jest dobra, czytelnik czuje się w niej jak u siebie, a jednocześnie intryguje go, co mu się tam przydarzy, co znajdzie za następnym zakrętem. A jeżeli książka jest marna, przypomina przeprawę przez Secaucus w New Jersey: cała okolica cuchnie i człowiek żałuje, że w nią w ogóle zabrnął, ale skoro już tak się stało, zamyka okna i oddycha ustami, żeby jakoś dotrwać do końca.”

„Strach to suma tego co jest i co może się zdarzyć.”

„W opinii pani Fletcher, jedyny godny uwagi ogród to taki, który w całości da się zjeść”

„Żyj każdego dnia tak, jakby twoje włosy stały w płomieniu.”

„Strach nie ma godności.”

„Żaden dobry uczynek nie ujdzie kary.”

„Nie podoba mi się świat, gdzie „właściwe” zdarza się tak rzadko, że uważamy je za „uprzejmość.””