Joanna Brodzik: Na czasie cytaty (strona 3)

„(…) najtrudniejsze rzeczy najprościej jest odczarować i odciążyć za pomocą humoru. Im ciężej, tym lepiej czasami zażartować z danego problemu – wtedy po prostu można łatwiej sobie z nim poradzić.”

„Czasami mówię, czasami słucham, czasami krzyczę, czasami milczę.”

„Nie staję rano przed lustrem i nie zachwycam się sobą. Po prostu cieszę się, że mogę robić to, co lubię.”

„Nie mam poczucia misji, nie mam absolutnie potrzeby twierdzenia, że A – urodziłam się, żeby zostać aktorką, B – to jest dokładnie to, co chcę robić do końca życia, bo tak nie jest. Nie wiem co będę robiła za 5 lat i myślę, że na tym chyba polega fajne życie, żeby tego nie wiedzieć i żeby się nie napinać.”

„Uważam, że „pokolenia Magdy M.” w dzisiejszej Polsce nie ma, tak jak nie było „pokolenia Kasi i Tomka”. Jestem jak najdalsza od stwierdzenia, że obrazujemy jakieś pokolenie w serialach. Świat zbudowany w „Magdzie M.” jest bajką mającą dać oddech. Rzeczywistość jest bardzo odległa od tego świata, w którym Magda ma przyjemność żyć. Myślę, że jesteśmy pokoleniem, które w sposób dojmujący musi mierzyć się z rzeczywistością młodego kapitalizmu i wczesnej demokracji rynkowej. Wielu moich rówieśników nie ma pracy, musi wyjeżdżać za granicę. Inni muszą walczyć o zaistnienie i w odpowiednim momencie wykorzystać swoją szansę.”

„W życiu nie wolno niczego robić na siłę. Są takie dni, kiedy pozwalam sobie dotrzeć do „dna tłustych włosów” i absolutnej nie akceptacji własnego wyglądu.”

„Problemy wszędzie są te same.”

„To umiejętność dostrzegania wokół wszystkiego, co składa się na radość życia. Piękno w ludziach, to naturalne, kocham najbardziej (…). Dla mnie piękno to umiejętność korzystania z życia, cieszenia się tym, co jest. Oznacza raczej lekki nadmiar niż odmawianie u ujmowanie”

„Wydaje mi się, że trzeba brać życie takim jakie jest i przyjmować to co przynosi.”

„Nie wyobrażam sobie, bym przyjaźniła się z kimś wyłącznie na dobre chwile. Przyjaźń jest o wiele trudniejsza od miłości, bo opiera się na absolutnej wolności, akceptacji, tolerancji i przyzwoleniu. To znaczy, że ze wszystkich ludzi, których się spotyka, człowiek wybiera tych, z którymi chce spędzić życie. Jednocześnie nie obdarzając ich jednak tak silnym związkiem emocjonalnym jak osobę ukochaną.”

„Piękno jest chyba czystą radością życia. Jest tym co naturalne, tym co niewymuszone, tym co właściwe dla każdego z nas, dostępne bez ograniczeń, bez brokatów.”

„Mam przyjaciół, którzy mnie informują o swoich niepokojach czy sugestiach, ale dzięki Bogu nikt chyba nie wpadł na pomysł, że w czeluściach mojego piekielnego charakteru, pośród wad i ułomności zalęgło się jakieś zarozumialstwo.”

„Kalendarzowy koniec nie zawsze jest tym właściwym początkiem. Prawdziwą cezurę widać później, z perspektywy paru lat.”

„Myślę, że jak próbuje się dążyć do sukcesu za wszelką cenę to się go nie dogania ani nie zdobywa. Sukces to jest chyba takie poczucie wewnętrzne, że robi się to co się lubi z feedbakiem od innych, których również to interesuje. To jest dla mnie sukces i on, w związku z tym, w tym wymiarze raczej wyklucza się ze związkiem frazeologicznym „za wszelką cenę.””

„Nie ma ideału ale jest cel, do którego można dążyć, marzenia za którymi warto iść, cały czas pozostając sobą i starając się być sobą jak najpiękniej.”

„Bronię swojego prawa do prywatności, prawa do słabości i choroby. Prawa każdego człowieka – prawa do wolności. To, co wyprawiają polskie brukowce, może doprowadzić do powtórki wydarzeń z Paryża sprzed pięciu lat, gdy osoba publiczna uciekająca przed dziennikarzami straciła życie.”

„Czuję się Joasią Brodzik, człowiekiem, dzięki Bogu. Żadna Telekamera ani inny Teletubiś nie jest w stanie tego zmienić.”

„Dziś jestem wdzięczna losowi za to, że sukces nie przyszedł zbyt szybko. Myślę, że nie byłam gotowa psychicznie na przyjęcie jego konsekwencji – rozpoznawalności i popularności.”

„Miłość lubi spontaniczność. Klucz tkwi w znalezieniu proporcji między emocją a rozsądkiem. Impulsem, a odpowiedzialnością.”