Jewgienija Ginzburg cytaty

Jewgienija Siemionowna Ginzburg – rosyjska pisarka żydowskiego pochodzenia, matka Wasilija Aksionowa. Ofiara wielkiego terroru w ZSRR.

Ukończyła Kazański Uniwersytet Państwowy, gdzie następnie pracowała. Wyszła za mąż za Pawła Aksionowa - członka władz Tatarskiej Autonomicznej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej. W 1937 została zatrzymana przez NKWD i przez 730 dni przetrzymywana najpierw areszcie, później w więzieniu w Jarosławiu , latem 1939 skierowana do zespołu łagrów Kołymy. W lutym 1947 odsiedziała dziesięcioletni wyrok, po czym przez kolejne lata została skazana administracyjnie na dożywotnie zesłanie. Po śmierci Stalina została amnestionowana, a w roku 1955 oficjalnie zrehabilitowana.

Swoje losy opisała w książce Stroma ściana. Po bezskutecznych próbach wydania w oficjalnych wydawnictwach sowieckich w początku lat 60. pierwsza część książki została wydana we Włoszech w 1966 w tłumaczeniu angielskim jako Into the Whirlwind. Książka krążyła w ZSRR w samizdacie, po raz pierwszy została oficjalnie opublikowana w ZSRR w 1990.

Jest to jedno z najważniejszych świadectw stalinowskiego terroru i najciekawszych dzieł tzw. literatury łagrowej. Obok Warłama Szałamowa i Anatola Krakowieckiego autor najbardziej znanych literackich świadectw obozów Kołymy.

Pochowana na Cmentarzu Kuźminskim w Moskwie. Wikipedia

✵ 20. Grudzień 1904 – 25. Maj 1977

Jewgienija Ginzburg: 3 Cytaty 0 Polubień

Jewgienija Ginzburg słynne cytaty

„Trwoga ogarnęła elitę kołymską jeszcze przed nadaniem komunikatu o śmierci Wodza i Przyjaciela. Już pierwsza wiadomość o chorobie przyprawiła nasze władze o nadzwyczajne zdumienie. Całkiem zapomnieli o tym, że Generalissimus stworzony został z tej samej niedoskonałej substancji, co reszta grzeszników. Choroba ta, sama w sobie, stanowiła głęboką rysę na powierzchni tak szczęśliwej, harmonijnie urządzonej planety, której byli mieszkańcami i gospodarzami i z której problemami tak sprawnie sobie radzili.
„Ciśnienie krwi…” „Białko w moczu…” Wszystko to było dobre dla zwykłych śmiertelników, ale jaki związek mogła mieć tak nędzna materia z NIM?
Zapewne tak samo poczuliby się urażeni dawni Słowianie, gdyby oznajmiono im, że Perunowi właśnie podskoczyło ciśnienie. Albo starożytni Egipcjanie, gdyby się dowiedzieli, że Ozyrys ma białko w moczu.”

Jewgienija Ginzburg

o chorobie Stalina.
Stroma ściana (2010)

„Jeszcze bardziej destrukcyjnie podziałała na kołymskich dziennikarzy JEGO śmierć.(…) Mimo całego swojego pragmatyzmu ci ludzie nie umieli pogodzić się z wulgarną myślą, że Geniusz, Ojciec, Twórca, Inspirator, Organizator, Koryfeusz, itd., itd., uzależniony jest od tych samych prostackich procesów biologicznych, co pierwszy lepszy więzień albo zesłaniec. Niepojęta była samowola śmierci, która się wdarła naraz do potężnego systemu, tak przecież rozumnego i planowego. A ponadto nawykli już do tego, że ludzie ze szczytów drabiny mogą umierać wyłącznie na osobiste polecenie towarzysza Stalina. Aż tu nagle… Było w tym coś ze skandalu, coś nieprzyzwoitego…
Powolne akordy Jana Sebastiana Bacha [przez radio nadawano niemal wyłącznie muzykę] miały za zadanie podtrzymanie chwiejącego się majestatu.”

Jewgienija Ginzburg

o śmierci Stalina.
Stroma ściana (2010)
Źródło: s. 562.

„Dar wdzięczności – to rzadki dar. I nie jestem tutaj wyjątkiem. Wszyscy wzywamy z rozpaczą: „Dopomóż!”, kiedy giniemy, ale gdy tylko zagrożenie mija, zapominamy, kto nas przed nim obronił. Spotkałam na mojej drodze krzyżowej dziesiątki, a nawet setki jak najbardziej ortodoksyjnych marksistów, którzy w chwilach grozy zwracali pełne udręki oczy ku Temu, którego istnieniu tak autorytatywnie przeczyli w swojej wieloletniej praktyce oświatowej. Ci jednak, którzy ocaleli, nie Bogu składali podziękę, lecz w najlepszym razie Nikicie Chruszczowowi. Albo w ogóle jej nie składali. Taką już mamy naturę.”

Jewgienija Ginzburg

Stroma ściana (2010)
Źródło: s. 593, 594.