Jerzy Sosnowski: Szpieg

„Kiedy usłyszałem o istnieniu Planu A, odezwała się moja ambicja. Taka rzecz to przecież marzenie każdego szpiega. Żadne pieniądze nie wystarczą, żeby zapłacić za tego rodzaju robotę szpiegowską.”

Jerzy Sosnowski

o zdobyciu Planu A – niemieckiego planu działań wojennych przeciwko Polsce i Francji, najtajniejszego dokumentu III Rzeszy. Polskie dowództwo nie uwierzyło w tak ogromny sukces Sosnowskiego i uznało cały plan za prowokację Abwehry, a samego podpułkownika za zdrajcę. Dopiero po 1 września 1939 okazało się, że dokument przedstawiał autentyczny zapis przyszłych działań Wehrmachtu.
Źródło: Janusz Piekałkiewicz, Dzieje szpiegostwa, Warszawa 1999.

O pieniądzach , O sukcesie

„Chodziło o to, by wybraną agentkę, która dopiero miała zostać zwerbowana, najpierw całymi tygodniami, a może i miesiącami poddawać obróbce psychologicznej i wywierać na nią sugestywny wpływ, tak aby pewnego dnia zrodziło się pragnienie wykonywania dla mnie pracy szpiega.”

Jerzy Sosnowski

na temat Benity von Falkenhayn, sekretarki w Ministerstwie Obrony Rzeszy, żony porucznika Abwehry i swojej kochanki, grudzień 1926.
Źródło: Janusz Piekałkiewicz, Dzieje szpiegostwa, Warszawa 1999.

O kochankach

„Byłem szpiegiem z zamiłowania. Szpiegostwo to pasja, jak sport – takie swoiste zawody, w których walczy się mózgiem. (…) W moim zleceniu chodziło z grubsza o to, by dotrzeć do wyższych sztabów. Ale właściwym celem każdego szpiega jest przecież dostać się do Reichwehrministerium (Ministerstwa Obrony Rzeszy). Dostałem na to tyle pieniędzy, ile chciałem wydać.”

Jerzy Sosnowski

Źródło: Janusz Piekałkiewicz, Dzieje szpiegostwa, Warszawa 1999.

O sporcie , O pasji