Jerome K. Jerome: Na czasie cytaty (strona 2)

„Świat się chyba starzeje. Ubiera się teraz tak poważnie.”

„Czasem dobrze jest dać sobie trochę swobody.”

„A kiedy wreszcie dotarłem do morza, było wzburzone i zachowywało się w sposób obelżywy.”

„Stale odnoszę wrażenie, iż robię więcej, niż powinienem. Nie znaczy to, że mam wstręt do pracy – proszę dobrze mnie zrozumieć. Lubię pracować, a nawet palę się do roboty. Praca tak mnie urzeka, że mogę całymi godzinami siedzieć i patrzeć na nią. Lubię mieć ją przy sobie – na samą myśl o rozstaniu serce mi pęka z żalu.”

„Błędy na tym świecie są zawsze surowo karane.”

„Jeśli chodzi o mnie, czuję, że życie w nieustannej błogości, bez żadnej przeciwwagi, być może doprowadziłoby mnie do szaleństwa.”

„Ale czy istnieje cnota zawodowego boksera czy cnota żołnierza? Wątpliwe. Tężyzna i szybkość są na polu walki bardziej użyteczne niż niedorzeczna obojętność na to, co się stanie z jednostką.”

„Nie potrafię siedzieć spokojnie i patrzeć, jak ktoś tyra za dwóch. Muszę wtedy wstać i pilnować roboty, krążyć wokół tytana pracy z rękami w kieszeniach i udzielać mu wskazówek. Taką już mam czynną naturę.”

„Instynkt jest skłonny do omyłek, więc proponuję postawić na naukę.”

„Tym, którzy jednak zmierzają z Oksfordu wyruszyć na rzekę, radzę: weźcie własną łódź – jeśli, oczywiście, nie możecie zabrać cudzej bez obawy, ze was nakryją.”

„Nie wiem, dlaczego tak się dzieje, lecz widok śpiącego człowieka, kiedy sam już jestem na nogach, działa mi na nerwy. Oburzenie ogarnia mnie, gdy widzę, jak bezcenne godziny życia ludzkiego – chwile na wagę złota, które nigdy nie wrócą – marnują się w czasie snu godnego bydlęcia.”

„Jesteśmy dziećmi słońca, my – mężczyźni i niewiasty. Kochamy światło i gwar życia.”

„Człowiek w chwili uniesienia składa takie ekstrawaganckie oferty, lecz naturalnie, gdy pójdzie po rozum do głowy, widzi, że obiecywał złote góry w zamian za byle co.”

„Jeśli każdy by tak myślał (…) nie byłoby postępu w żadnej dziedzinie życia. Jeśli nikt nigdy nie próbowałby nowych rzeczy, na świecie zapanowałby zastój.”

„Wodziliśmy oczami dokoła, potem spojrzeliśmy na siebie.
– Do nieba został wzięty? – zapytałem.
– Ale pasztetu chyba nie zabrali? – odparł Jerzy.
Obiekcja ta miała swój ciężar gatunkowy, odrzuciliśmy więc hipotezę wniebowzięcia.”

„Kto potrafi przepłynąć prosto, bez żadnych zakrętasów, z Oksfordu do Iffley, bez trudu poradzi sobie mieszkając pod jednym dachem z żoną, teściową, swą najstarszą siostrą i gosposią, która już służyła u jego rodziców, gdy on, dziś głowa rodziny, był jeszcze w powijakach.”

„Byle głupstwo, na które machnąłbyś ręką na suchej ziemi, doprowadza cię do szału, jeśli zdarzy się na wodzie.”

„Był jednym z tych ludzi, którzy kiedy poczują się skrzywdzeni, z początku spokojni, poddają się złości, która rośnie w nich jak drożdże.”

„Miłość jest jak odra, wszyscy musimy ją przebyć.”