Jean-Pierre Dupuy – absolwent paryskiej Politechniki, inżynier górnictwa, filozof, profesor na Uniwersytecie Stanforda gdzie wykłada filozofię społeczną, polityczną oraz etykę technik i badań naukowych . Członek francuskiej Akademii Technologii . W 1982 roku, wraz z Jean-Marie Domenachem, tworzy centrum nauk kognitywnych i epistemologii przy Politechnice. Inspiracją do jego założenia jest myśl Jeana Ullmo. Od samego początku centrum prowadzi interdyscyplinarną działalność obejmującą zarówno modelowanie w dziedzinie nauk humanistycznych jak i filozofię nauki, a w szczególności epistemologię nauk kognitywnych. W 1987 roku centrum zostaje oficjalnie przemianowane na Mieszaną Jednostką Badawczą . W 2001 roku centrum ulega reorganizacji i staje się interdyscyplinarnym laboratorium teoretycznych nauk kognitywnych. Dupuy przyczynił się do rozpowszechnienia we Francji teorii Ivana Illicha, René Girarda oraz Johna Rawlsa. Zajmuje się również badaniem nanotechnologii, a w szczególności ich niebezpiecznymi/wynaturzonymi konsekwencjami. Jean-Pierre Dupuy jest również członkiem i współzałożycielem Międzynarodowego Kolegium etyki, polityki i nauk, którego celem jest „znalezienie inteligentnych i trafnych odpowiedzi na wyzwania naszych czasów“. Wikipedia
„Pewne jest to, co niemożliwe.”
przedstawiając swoją ideę katastrofizmu oświeconego.
Źródło: Pour un catastrophisme éclairé, Quand l’impossible est certain, Seuil, 2004