1. Cytaty
  2. Autorzy
  3. Janina Paradowska

Janina Paradowska cytaty
strona 2

Janina Maria Paradowska-Zimowska – polska dziennikarka, publicystka, od 1991 publicystka tygodnika „Polityka”, od 2003 publicystka radia Tok FM; laureatka nagrody Grand Press dla Dziennikarza Roku i Nagrody Kisiela . Wikipedia  

✵ 2. Maj 1942 – 29. Czerwiec 2016
Janina Paradowska Fotografia
Janina Paradowska: 65   Cytatów 0   Polubień

Janina Paradowska cytaty

„Dyrektor Suchocka-Roguska jest instytucją samą w sobie (bez jej podpisu, lub podpisu osoby przez nią upoważnionej, nikt w Polsce nie dostanie pieniędzy z budżetu), ma trzy zastępczynie, jeden z największych departamentów liczący 68 osób. To do niej ustawiają się kolejki tych, którzy chcą coś załatwić, zwłaszcza wiceministrów odpowiedzialnych za finanse.”

Janina Paradowska

O innych
Źródło: „Polityka” nr 36, 7 września 2002

„O Cimoszewiczu mówi się, że poza pierwszą wpadką (poinformowanie o pewnych elementach stanowiska negocjacyjnego w Brukseli, a nie w Warszawie), która spowodowała przedwczesny i nieuzasadniony wniosek o wotum nieufności, na arenie międzynarodowej działa bezbłędnie, co znalazło między innymi wyraz w bardzo dobrej opinii wystawionej mu przez Jana Nowaka-Jeziorańskiego.”

Janina Paradowska

O politykach lewicy
Źródło: „Polityka” nr 29, 20 lipca 2002

„Wysoko w rankingu ministrów plasuje się Krzysztof Janik. Zwraca jednak uwagę rozbieżność ocen. O Janiku mówi się, że bardzo dobrze wpływa na ogólny wizerunek rządu (niedawno okrzyknięto go najbardziej medialnym ministrem). Janik jest politykiem lubianym, nie ma wrogów, docenia się jego kwalifikacje polityczne i umiejętności komunikowania się z opinią społeczną.”

Janina Paradowska

O politykach lewicy
Źródło: „Polityka” nr 29, 20 lipca 2002

„Pojawiają się opinie, że prezydencki minister Marek Belka może pełnić rolę zderzaka, który po zużyciu trzeba będzie wymienić. Na składzie nie widać jednak nowych części zamiennych. Jest więc Marek Belka nadzieją lewicy, ale nie tylko. Nawet ideowi przeciwnicy SLD doceniają fachowość nowego ministra. Jeśli Aleksander Kwaśniewski chce być prezydentem wszystkich Polaków, to Marek Belka już jest ministrem każdego obywatela i trzeba mu życzyć wszystkiego najlepszego w życiu zawodowym”

Janina Paradowska

i nie tylko rzecz jasna
O politykach lewicy
Źródło: „Polityka” nr 1, 5 stycznia 2002

„Jeśli coś mnie dziwi, to opinia pani Kluzik-Rostkowskiej, że Kaczyński powinien odejść z polityki. Przecież nie minął rok jak wmawiała nam, że nie ma lepszego kandydata na prezydenta, że to jedyny polityk z charyzmą i mówiła to wszystko powołując się na 20-letnią przyjaźń z Jarosławem i morze wspólnie wypitej herbaty. Zastanawiam się nawet, o czym oni przy tej herbacie rozmawiali, czyżby nie poruszali żadnej ważnej dla Polski sprawy? Ani słowa o narodzie, o polskości, o państwie? Wierzyć się nie chce, że lider poważnej partii i poważna kobieta, która dziś tworzy własną partię nie zamienili ani słowa na te tematy, chyba, że pamięć aż tak mocno szwankuje. To jest dla mnie być może największa dziś zagadka polskiej polityki.”

Janina Paradowska

O innych
Źródło: blog, Polak skorygowany, czyli PiS opisuje Polskę, 4 kwietnia 2011 http://paradowska.blog.polityka.pl/2011/04/04/polak-skorygowany-czyli-pis-opisuje-polske/

O kobietach , O przyjaźni , O odejściu , O herbacie

„Tytuł najbardziej konsekwentnego polityka roku 2001 wypada przyznać Arturowi Balazsowi z SKL, który stał się parlamentarnym strażnikiem największej cnoty prawicy, czyli umiejętności dzielenia się i rozpoczynania nowych projektów politycznych. Liczby (dużych) projektów politycznych rozpoczynanych przez Balazsa nie zliczą najwięksi znawcy prawicowych zawijasów. Balazs polityczne plany zawsze snuł z rozmachem i zawsze miał jeden cel: stworzenie prawdziwej centroprawicy. Tę centroprawicę chciał tworzyć z UW, ale szybko umknął do AWS, a AWS umknął na Platformę Obywatelską. Po wyborach przyznał, że wykorzystał PO wyłącznie do tego, by wejść do Sejmu, ale tak naprawdę to największą wartością polskiej sceny politycznej jest właśnie SKL.”

Janina Paradowska

O innych
Źródło: „Polityka” nr 1, 5 stycznia 2002