Jakub Wandachowicz cytaty

Kuba „qbx” Wandachowicz – polski basista, autor tekstów piosenek i kompozytor. Członek zespołu Cool Kids of Death, Tryp, NOT i Mister D. Współwłaściciel klubu „DOM” w Łodzi.

Wcześniej występował w zespołach Borderland i Protoplazma. Obecnie gra również w zespołach NOT, Tryp oraz solo. Uzyskał magisterium z filozofii na Uniwersytecie Łódzkim. Autor tekstu Generacja Nic , który wywołał dyskusję o pokoleniu 20-latków. Felietonista i eseista . Był redaktorem naczelnym czasopisma Pulp.

Pisał teksty piosenek między innymi dla Tomka Makowieckiego i Justyny Steczkowskiej.

Od października 2012, w każdą środę prowadzi na antenie Radia Łódź autorską audycję muzyczną Puszcza Piosenki, należącą do cyklu Łódzka Scena Muzyczna. Wikipedia

✵ 27. Listopad 1975

Jakub Wandachowicz Fotografia

Przykuta, Own work / CC BY-SA 3.0

Jakub Wandachowicz: 6 Cytatów 0 Polubień

Jakub Wandachowicz słynne cytaty

„Chcesz być szczęśliwy – ogłup się sam.”

Jakub Wandachowicz

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Generacja nic, 4 września 2002

„Kiedy zdawałem na studia wyglądało na to, że „młoda inteligencja” będzie miała dużo do powiedzenia, że ktoś będzie chciał jej słuchać. Okazało się jednak, że wszyscy wybrali nachalną konsumpcję. Teraz – jak to nazwała Masłowska – rzygają, ile wlezie. CKOD to taki „plastikowy rzyg.””

Jakub Wandachowicz

Źródło: czat „Gazety Wyborczej”, 27 września 2002 http://czat.gazeta.pl/czat/1,48880,1021055.html?as=1&startsz=x

„Myśleliśmy, że rzeczywistość nowej Polski pozwoli nam jakoś, mniej lub bardziej spektakularnie, zaistnieć. Myliliśmy się bardzo. Dzisiaj ci, którzy teoretycznie powinni dbać o intelektualne i duchowe zaplecze, jawnie uczestniczą w nachalnym urabianiu najniższych społecznych gustów, bo tylko w ten sposób mogą jakoś zarobić na życie. A przy tym zarabianie pieniędzy to w naszych czasach niezwykle wielki przywilej! Wmawia się nam, że już sam fakt posiadania pracy powinien wystarczać za realizację największych życiowych aspiracji, i my się tak czujemy. Robiąc byle co, wmawiamy sobie, że właśnie uczestniczymy w realizacji nowego, wspaniałego świata i powinniśmy wszystkich całować po rękach, że dany nam był ten zaszczyt.”

Jakub Wandachowicz

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Generacja nic, 4 września 2002

„Słowo „generacja” zawsze kojarzyło mi się z pewnym w miarę przejrzyście zdefiniowanym rezerwuarem wymagań światopoglądowych, z pewnym katechizmem wartości oraz z przekonaniem o powinności dokonania czegoś, co można nazwać próbą przekroczenia samego siebie, dokonania pewnego rodzaju skoku w przyszłość, odbicia się od miernoty rzeczywistości w imię rozmaicie pojmowanej utopii. Jeśli przyjmiemy, że utopia jest snem, który obiecuje nam więcej i mobilizuje do działania zaraz po przebudzeniu, to, niestety, należy stwierdzić, że my, generacja ludzi urodzonych w połowie lat 70., cierpimy na niezwykle zaawansowaną bezsenność.”

Jakub Wandachowicz

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Generacja nic, 4 września 2002

„Wyrażenie „jesteśmy wolni” zaczęło coraz częściej oznaczać, że mamy prawo nie mieć pomysłów na życie, mamy prawo żyć z dnia na dzień, ciesząc się tym, co możemy sobie kupić za ciężko zarobione pieniądze. Nie ma się co dziwić – to pokolenie zostało wychowane na braku, na kompleksach, na pewnej naturalnej zazdrości względem społeczeństw zachodnich, które miały wszystkiego pod dostatkiem.”

Jakub Wandachowicz

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Generacja nic, 4 września 2002

„To pokolenie, które nazywam „generacją nic”, jest pokoleniem o tyle specyficznym, że podczas gdy represje towarzyszące życiu innych generacji miały związek z różnego rodzaju ograniczającym zniewoleniem (wojny, totalitaryzmy), to dziś młodość przegrywa z tą wolnością, o którą w przeszłości toczyła się walka. Wolność w naszych czasach zaczęła oznaczać intelektualną pustkę ludzi młodych, którzy nie chcą uczestniczyć w żadnym dyskursie – społecznym, politycznym czy jakimkolwiek innym. Ta niechęć nie ma przy tym żadnych cech manifestu pokoleniowego, nie jest wyrazem żadnego przemyślanego stanowiska – jest po prostu rezygnacją z intelektualnych aspiracji. Wszyscy bez wyjątku zaczęliśmy nagle uczestniczyć w tworzeniu takiego obrazu wymagań społecznych, który pokazuje nam i młodszym od nas, że wszelka refleksyjność to błąd, słabość, że liczy się tylko to, co zwierzęco doraźne. Propagowane są takie cechy, jak przebojowość, elastyczność, różnie umotywowana hipokryzja i życiowe cwaniactwo. Nawet pochwała pracowitości brzmi w dzisiejszych czasach jak redukcja dysonansu poznawczego dokonywana przez pracoholika.”

Jakub Wandachowicz

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Generacja nic, 4 września 2002