Jacob Leib Talmon – izraelski historyk, profesor historii nowożytnej na Uniwersytecie w Jerozolimie. Urodził się w Polsce , w ortodoksyjnej żydowskiej rodzinie.
W 1934 r. rozpoczął studia na Uniwersytecie w Jerozolimie. Następnie kontynuował naukę we Francji, a po inwazji hitlerowskiej przeniósł się do Londynu. Tam ukończył London School of Economics.
W swoich najważniejszych dziełach – The Origins of Totalitarian Democracy i Political Messianism: The Romantic Phase, Talmon krytykuje Rewolucję francuską, określając jej ideologię terminem demokracja totalitarna; ponadto podkreśla on podobieństwa pomiędzy jakobinizmem a stalinizmem.
Najważniejsze prace:
The Origins of Totalitarian Democracy, 1952 [1]
The Nature of Jewish History-Its Universal Significance, 1957
Political Messianism – The Romantic Phase, 1960
The Unique and The Universal, 1965
Romanticism and Revolt, 1967
Israel among the Nations, 1968
The Age of Violence, 1974
The Myth of Nation and Vision of Revolution, The Origins of Ideological Polarization in the 20th Century, 1981
The Riddle of the Present and the Cunning of History 2000
Wikipedia
“Fascism presented itself not only as an alternative, but also as the heir to socialism.”
Źródło: The Myth of the Nation and the Vision of Revolution: The Origins of Ideological Polarization in the 20th Century, (1981), p. 501