Księżniczka Izabella Orleańska-Bragança, właściwie: Isabel Maria Amélia Luísa Vitória Teresa Joana Miguela Gabriela Rafaela Gonzaga de Orleans e Braganza – poprzez małżeństwo: księżna Orleanu, Valois, Chartres, Guise, Enghien, Vendome, Penthievre, Aumale, Nemours i Montpensier, delfina Owernii, księżna Joinville, Condé, tytularna hrabina Paryża.
Była najstarszą córką Pedro de Alcântara Orleańskiego-Bragança, księcia Grão Pará, następcy cesarskiego tronu Brazylii , i jego morganatycznej żony – hrabiny Elżbiety Dobrzensky de Dobrzenicz . Jej ojciec oficjalnie stracił swoje prawa do tronu w momencie swojego ślubu, ale brat Izabelli – Piotr Gaston i tak uważany jest przez niektórych za pretendenta do tronu z tzw. linii Petrópolis.
Izabella została nazwana na cześć swojej babki – Izabeli, najstarszej córki ostatniego cesarza Brazylii – Piotra II. W 1891, kiedy Piotr II zmarł, ojciec Izabelli dla rojalistów stał się księciem cesarskim – wtedy babka Izabeli została tytularną cesarzową. W 1908 miał miejsce ślub rodziców Izabelli, który był poprzedzony zrzeczeniem się praw do tronu i tytułu księcia cesarskiego przez jej ojca. Dom Pedro i jego dzieci zamiast tego używali tytułu książąt Orleańskich-Bragança. W 1932, zmarł obalony król Portugalii, Manuel II – kuzyn Izabelli, i jej ojciec został tytularnym następcą tronu Portugalii, ponieważ tych praw się nie zrzekł.
Dla tych, którzy nie uznali zrzeczenia się Dom Pedro, Izabella była księżniczką Brazylii i nosiła tytuł Jej Cesarskiej i Królewskiej Wysokości.
Wikipedia
z okazji swych 85 urodzin (1996)
Źródło: Tadeusz Pasierbiński, Monarchie świata. Poczet rodów królewskich i książęcych, wyd. Iskry, Warszawa, 2002, ISBN 8320717051, s. 278.