Haruki Murakami: Na czasie cytaty (strona 2)

„Sądzisz że coś o mnie wiesz, ale to tylko wspomnienia, nic więcej.”

„Jest duża różnica między robieniem czegoś dobrze a robieniem czegoś naprawdę twórczo.”

„Nawet pozbawiony pamięci, możesz iść za głosem serca. Serce kieruje się własnymi prawami. To właśnie twoja osobowość.”

„Niektóre rzeczy się zapomina, niektóre znikają, a niektóre umierają. I nie ma w tym prawie nic tragicznego.”

„Gdy ma się dużo do powiedzenia, najlepiej mówić po trochu.”

„Biegnąc, nic nie robię, tylko biegnę. Zasadniczo biegnę w pustce. Innymi słowy, biegnę po to, żeby osiągnąć pustkę. Ale jak można się spodziewać, w takiej pustce myśli kryją się naturalnie. To oczywiste. W ludzkim umyśle nie może istnieć całkowita pustka. Emocje ludzkie nie są wystarczająco silne ani zintegrowane, żeby dać sobie radę z prawdziwą nicością.”

„Każdy z nas ma coś wyjątkowego, co może zdobyć tylko w wyjątkowym okresie życia. Coś w rodzaju małego płomyka. Nieliczni uważni i uprzywilejowani pielęgnują ten płomień, dbają o niego, trzymają niczym pochodnie oświetlającą ich życie. Kiedy jednak ten płomień gaśnie to już na zawsze. Ja straciłem nie tylko Sumire. Straciłem również ten drogocenny płomień.”

„Człowiek, który ma serce, niczego nie może stracić, gdziekolwiek by się znalazł.”

„Dżentelmen nie powinien opowiadać na prawo i lewo, jak dba o formę.”

„Każdy czasem traci z oczu siebie samego.”

„Są rzeczy, których pod żadnym pozorem nie można zdradzić innym.”

„By uporać się z czymś, co jest niezdrowe, trzeba mieć końskie zdrowie. Tak brzmi moje motto. Mówiąc inaczej, niezdrowa dusza wymaga zdrowego ciała.”

„Należy zaakceptować rzeczy, które trudno zrozumieć, i już do nich nie wracać.”

„Powierzałam swój los chmurom.”

„Widzieliście kiedyś postrzelonego, który nie krwawił?”

„Kiedy się wścieknę, niszczę przedmioty. Potem tego żałuję, ale w takich chwilach nie potrafię nad sobą zapanować.”

„Nagle przyszło mi do głowy, że nie mam apetytu, bo brak we mnie literackiego realizmu. Wydało mi się, że sam stałem się częścią jakiejś źle napisanej powieści.”

„Pamięć to coś naprawdę dziwnego. Szufladki ma wypchane kompletnie nieprzydatnymi, bezsensownymi rzeczami. A człowiek zapomina jedną po drugiej te ważne, naprawdę potrzebne.”

„Nawet jeżeli człowiekowi udało się ukryć gdzieś wspomnienia wydarzeń, gdzieś je głęboko zakopać, nie da się wymazać historii, której częścią się stały. Lepiej o tym pamiętać. Nie można wymazać ani zmienić historii. To byłoby jednoznaczne z zabiciem siebie samego.”