Hans Fallada, właściwie Rudolf Ditzen – niemiecki pisarz, autor powieści o tematyce społecznej.
Urodził się w mieszczańskiej rodzinie jako Rudolf Ditzen. Jego ojciec, który był sędzią, przeznaczył go do zawodu prawnika. Od roku 1899 mieszkał w Berlinie, od 1909 w Lipsku. W młodości z trudem nawiązywał kontakty z rówieśnikami; po podjęciu korespondencyjnego kontaktu z dziewczyną wysłano go na naukę do gimnazjum w Rudolstadt. Tam wraz z przyjacielem Hannsem Dietrichem von Neckerem zamierzał popełnić samobójstwo upozorowane na pojedynek. Przyjaciel zmarł, on przeżył i trafił do kliniki psychiatrycznej. W procesie sądowym uniewinniono go jako niepoczytalnego.
Na początku I wojny światowej zgłosił się ochotniczo do wojska, został jednak odrzucony. W latach 1917–1919 leczył się w sanatoriach z powodu alkoholizmu i morfinizmu.
Pierwsze dwie jego powieści, które ukazały się w wydawnictwie Rowohlta, nie odniosły powodzenia. Utrzymywał się z posady zarządcy dóbr i z pracy w izbie rolniczej w Szczecinie, później w Berlinie w firmie zajmującej się uprawą ziemniaków.
Dwukrotnie skazywano go na karę więzienia wskutek oszustw i malwersacji dokonywanych dla pokrycia kosztów nałogu . Po odbyciu wyroku poznał w 1928 Annę Issel, z którą ożenił się 5 kwietnia 1929 w Hamburgu. Został ojcem czworga dzieci, z których dwoje zmarło w dzieciństwie.
Zamieszkał w Neumünster, gdzie pracował jako dziennikarz i pracownik spółki turystycznej.
Na początku lat trzydziestych zaczął odnosić sukcesy jako pisarz. Za radą wydawcy Ernsta Rowohlta przeprowadził się w okolice Berlina, podejmując w jego wydawnictwie pracę na pół etatu. Napisana w stylu Nowa Rzeczowość powieść Kleiner Mann – was nun? odniosła sukces wydawniczy. Przybrał wtedy literacki pseudonim Hans Fallada .
W marcu 1933 na podstawie donosu sąsiadów do SA został na krótko uwięziony. Powieść Wer einmal aus dem Blechnapf frißt ukazała się już w czasach III Rzeszy, opowiadając o więzieniu z czasów Republiki Weimarskiej. Dla uniknięcia kłopotów z cenzurą Fallada zajął się literaturą rozrywkową. Nie został przyjęty do Izby Pisarstwa Rzeszy .
W 1944 rozwiódł się z żoną, po sprzeczce został jako niepoczytalny przyjęty do zakładu psychiatrycznego. W lutym 1945 ożenił się z młodszą o 30 lat Ursulą Losch. Zamieszkał w Berlinie wschodnim w partyjno-rządowym osiedlu kierownictwa NRD wokół Majakowskiring w Berlinie-Pankow i z poparciem SED rozpoczął pracę dziennikarza.
W 1946 znalazł się w berlińskim szpitalu Charité na kuracji odwykowej. Tam napisał Każdy umiera w samotności . W trzy miesiące po ukończeniu rękopisu zmarł na atak serca.
Ostatnią powieść opublikowano w 1947 w wersji ocenzurowanej; dopiero w 2011 ukazała się w wersji oryginalnej.
Wikipedia
✵
21. Lipiec 1893 – 5. Luty 1947
•
Natępne imiona
Hans Fallada