Gleb Maksimilianowicz Krżyżanowski, ros. Глеб Максимилиа́нович Кржижано́вский – rosyjski rewolucjonista, radziecki polityk, działacz partyjny, inżynier elektryk, Bohater Pracy Socjalistycznej .
Urodzony w rodzinie inteligenckiej, jego ojciec był zesłańcem; przy narodzinach otrzymał nazwisko ojca chrzestnego. W 1889 skończył szkołę realną w Samarze, w latach 1889-1894 studiował w Petersburskim Instytucie Technologicznym, od 1891 członek kółka marksistowskiego, w 1893 poznał Lenina i był współtwórcą organizacji „Związek Walki o Wyzwolenie Klasy Robotniczej”, w grudniu 1895 aresztowany, w 1897 skazany na zesłanie do rejonu minusińskiego w Syberii Wschodniej, w 1900 zwolniony z zesłania. Od 1898 członek SDPRR, w 1901 był delegatem na II Zjazd SDPRR, od 23 sierpnia 1903 do czerwca 1904 członek KC SDPRR, uczestnik rewolucji 1905-1907 w Kijowie i Petersburgu, w latach 1912-1917 kierownik elektrowni w guberni moskiewskiej. W 1917 kierownik wydziału zaopatrzenia Rady Moskiewskiej, w 1918 szef komitetu tworzenia Wszechrosyjskiej Rady Gospodarki Narodowej , od 1919 przewodniczący Gławenergo Najwyższej Rady Gospodarki Narodowej RFSRR, od lutego 1920 przewodniczący Państwowej Komisji Elektryfikacji Rosji , organizator i w latach 1921-1923 przewodniczący Państwowej Komisji Planowania przy Radzie Pracy i Obrony RFSRR, od 31 maja 1924 do 10 marca 1939 członek KC RKP/WKP, w latach 1925-1930 przewodniczący Państwowej Komisji Planowania przy Radzie Pracy i Obrony ZSRR. Od 15 maja 1929 do 28 lutego 1939 wiceprezydent Akademii Nauk ZSRR, w latach 1930-1932 przewodniczący Gławenergo Najwyższej Rady Gospodarki Narodowej/Ludowego Komisariatu Przemysłu Ciężkiego ZSRR, od 1930 do śmierci dyrektor Instytutu Energetycznego Akademii Nauk ZSRR, w latach 1932-1936 przewodniczący Komitetu ds. Wyższego Wykształcenia Technicznego przy Centralnym Komitecie Wykonawczym ZSRR i zastępca ludowego komisarza oświaty RFSRR. W latach 1937-1946 deputowany do Rady Najwyższej ZSRR 1 i 2 kadencji.
Był autorem rosyjskiej wersji Warszawianki i Pieśni wolnego ducha..
Urna z jego prochami została złożona na Cmentarzu przy Murze Kremlowskim. Jego imieniem nazwano wiele ulic w ZSRR.
Wikipedia
Źródło: Larysa Wasiliewa, Kremlowskie żony, tłum. Alicja Wołodźko-Butkiewicz, Wydawnictwo Philip Wilson, Warszawa 1995, ISBN 8385840419, s. 30.