Giovanni Virginio Schiaparelli – włoski astronom, wykładowca akademicki. Senator od 1898 roku.
Studiował inżynierię i architekturę na Uniwersytecie Turyńskim, astronomii uczył się w obserwatoriach w Berlinie i rosyjskim Pułkowie. W latach 1862-1900 był dyrektorem Obserwatorium Brera w Mediolanie.
Prowadził obserwacje obiektów Układu Słonecznego, uznał cechy albedo powierzchni Marsa za morza i kontynenty, i nadał im nazwy. Począwszy od 1877 obserwował na tej planecie, jak mu się wydawało, długie proste struktury, które nazwał po włosku canali. Miał na myśli kanały marsjańskie pochodzenia naturalnego, jednak nieświadomie dał początek setkom historii o „ufoludkach” z Czerwonej Planety. Dopiero kilkadziesiąt lat później twory widziane przez Schiaparellego okazały się złudzeniem optycznym. Fotografie dokonane przez sondę Mariner 4 w 1965 roku wykazały jednoznacznie, że na Marsie nie występują opisywane przez niego kanały.
Giovanni Schiaparelli jako pierwszy wykazał, że roje Perseidów i Leonidów związane są z kometami. W 1889 roku podał, że Merkury, a w 1890 roku, że Wenus, są zwrócone do Słońca stale tą samą stroną. Obserwacje radarowe w 1965 roku dowiodły, że się mylił. Badał również gwiazdy podwójne, interesował się astronomią średniowieczną i starożytną. 26 kwietnia 1861 r. odkrył planetoidę Hesperia.
W 1872 roku otrzymał Złoty Medal Królewskiego Towarzystwa Astronomicznego. Na jego cześć nazwano planetoidę Schiaparelli oraz jeden z kraterów na Marsie i Księżycu. W 1889 roku został senatorem Królestwa Włoch. W 1902 roku otrzymał amerykański Bruce Medal.
Bratanica astronoma, Elsa Schiaparelli, była znaną projektantką mody.
Wikipedia
Originally in Latin; translated by Agnes Mary Clerke (1842–1907)
Quoted in Sky and Telescope, March 2011, p. 33
