Georges Bataille cytaty

strona 3

„Wydawało mi się, że dziś wieczorem umrę z rozkoszy; to rozkosz mnie zabija, nie strach.”

„Nie wiemy nic o człowieku, dopóki nie przybrał on formy zdania.”

„Umysł porusza się w przedziwnym świecie, złożonym z trwogi i ekstazy.”

„Odrzucenie komunikowania jest sposobem komunikowania mniej przyjaznym, ale najpotężniejszym.”

„Erotyzm to przejście od stanu normalnego do stanu pożądania.”

„Nie ma nic ludzkiego, co by nie mogło posłużyć za pułapkę dla ludzi.”

„Tylko ludzie beznamiętni albo niewinni utrzymują, że przyzwyczajenie stępia zmysły…”

„I myślałem, że jestem żywy po to jedynie, aby lepiej wiedzieć, że jestem martwy.”

„Ale nawet z punktu widzenia najmniej znaczących rzeczy nie jesteśmy całością materialnie ukształtowaną, tożsamą dla wszystkich, którą każdy może po prostu sprawdzić niby hipotekę lub testament; nasza społeczna osobowość jest tworem cudzej myśli. Nawet akt tak prosty, który zwiemy „widzieć znajomą osobę’, jest po części aktem intelektualnym. Pozór fizyczny widzianej osoby wypełniamy wszystkimi pojęciami, które mamy o niej; a w ogólnym kształcie, jaki sobie tworzymy, pojęcia te mają z pewnością największy udział.”

„Tym mniej wszelako obawiam się zbłądzenia, że na nie przystaje.”

„Bóg się delektuje… To możliwe, ale to, czym on się delektuje jest, jak mi się wydaje, nienawiścią, którą odczuwa do samego siebie, i z którą żadna ziemska nienawiść nie może się równać.”

„Poezja prowadzi od znanego ku nieznanemu.”

„Moralność to zgrzybiałość.”

„U podstaw ludzkiego życia znajduje się zasada niewystarczalności.”

„Aby dojść kresu ekstazy, gdzie zatracamy się w rozkoszy, musimy doraźnie wytyczyć jej granicę – jest nią groza.”

„Daremnie miłość próbuje objąć to, co przestaje istnieć.”

„Dopominając się dla siebie praw człowiek zapomina, ze jest zwierzęciem: jest nim koniecznie, lecz bez praw i czuje się zmuszony to ukrywać.”

„Dla zwierzęcia, które nie wpada w pułapkę ja, nie istnieje nic tragicznego.”

„Wyjątkowej odwagi potrzeba, aby nie poddać się przygnębieniu i dalej trwać.”

„Dla nas, bytów nieciągłych, śmierć ma znaczenie ciągłości bytu: rozmnażanie prowadzi do nieciągłości istot, zarazem jednak łączy się ze sprawą ich ciągłości, czyli jest ściśle ze śmiercią związane. Mówiąc o rozmnażaniu i o śmierci, spróbuję ukazać tożsamość ciągłości bytów i śmierci – obie są jednakowo fascynujące, a fascynacja nimi włada erotyzmem.”

„Czas oznacza jedynie ucieczkę przedmiotów, które wydawały się prawdziwe.”

„Sfera erotyzmu to dziedzina przemocy i gwałtu.”

„Jak pięknie, jak wstrętnie jest wiedzieć. A jednak chciałem tego, za wszelką cenę, chciałem WIEDZIEĆ.”

„Nie jestem skłonny sądzić, że zasadniczą sprawą na tym świecie jest lubieżność, człowiek nie kończy się na narządzie rozkoszy, niemniej to narzędzie wyjawia jej tajemnicę.”

„Dziedzina erotyzmu nieodłącznie skazana jest na fortele.”

„To, czego uczę […], jest upojeniem, a nie filozofią: nie jestem filozofem, ale świętym, może szaleńcem…”

„Nasze istnienie jest rozpaczliwą próbą dopełnienia bytu.”

„Żyje wrażliwym doświadczeniem, a nie logiczną ekstazą.”

„Wykręcać się od istnienia to nie umierać, ale już być martwym.”

„Uczyniłem moje milczenie nieznośnym, ale to właśnie zwalniało mnie z obowiązku milczenia.”

„Nie jesteśmy wszystkim i naprawdę tylko 2rzeczy są pewne na tym świecie, ta pierwsza właśnie, i druga – że umrzemy.”

„Nie można szukać dobra, jeśli nie zapomni się życia i jego warunków.”

„Życie seksualne, rozumiane ze względu na cele, jest niemal w całości zbytkiem.”

„Dopiero w chwili gdy nadejdzie śmierć, będę wiedział niezbicie o co chodzi.”

„Miłość ludzka to najbardziej uderzający z paradoksów – istota wybrana staje się nią dzięki wartości, którą posiada tylko dla kochającego.”

„Cóż pozostało we mnie, gdy stał się cień…?”

“I cannot exist entirely except when somehow I go beyond the stage of action. Otherwise I’m a soldier, a professional, a man of learning, not a “total human being.” The fragmentary state of humanity is basically the same as the choice of an object. When you limit your desires to possessing political power, for instance, you act and know what you have to do. … You insert your existence advantageously into time. Each of your moments becomes useful. With each moment, the possibility is given you to advance to some chosen goal, and your time becomes a march toward that goal—what’s normally called living. … Every action makes you a fragmentary existence. I hold on to my nature as an entirety only by refusing to act—or at least by denying the superiority of time, which is reserved for action.”

“It is the positive practice of freedom, not the negative struggle against particular oppression, that has lifted me above a mutilated existence.”

“There is no communication more profound,” he claims. “[T]wo beings are lost in a convulsion that binds them together. But they only communicate when losing a part of themselves. Communication ties them together with wounds, where their unity and integrity dissipate in fever.”

“I remain in intolerable non-knowledge, which has no other way out than ecstasy itself.”

“[Nietzsche’s doctrine of the eternal return] is what makes moments caught up in the immanence of return suddenly appear as ends. In every other system, don’t forget, these moments are viewed as means: Every moral system proclaims that “each moment of life ought to be motivated.””

“In the helter-skelter of this book, I didn’t develop my views as theory. In fact, I even believe that efforts of that kind are tainted with ponderousness. Nietzsche wrote “with his blood,” and criticizing, or, better, experiencing him means pouring out one’s lifeblood. … It was only with my life that I wrote the Nietzsche book that I had planned.”

“Human entirety can only be what it is when giving up the addiction to others’ ends.”