Enrique Vila-Matas – hiszpański pisarz.
Studiował prawo i dziennikarstwo, w 1968 został redaktorem w magazynie Fotogramas. W 1970 zrealizował dwa filmy krótkometrażowe Todos los jóvenes tristes i Fin de verano. Służbę wojskową odbywał w Melilli, tam powstała jego debiutancka książka Mujer en el espejo contemplando el paisaje. W 1974 wyjechał do Paryża, mieszkał w mieszkaniu wynajmowanym od Marguerite Duras. Inne jego powieści z wczesnego okresu to La asesina ilustrada , Al sur de los párpados i Nunca voy al cine .
Uznanie przyniosła mu wydana w 1985 Krótka historia literatury przenośnej, opowieść o tajnym literackim stowarzyszeniu do którego mieliby rzekomo należeć m.in. Federico García Lorca, Marcel Duchamp czy Witold Gombrowicz. W późniejszym okresie skupił się na tworzeniu prozy eseistycznej , zacierającej granicę między fikcją, esejem a biografią. W 2001 został uhonorowany Premio Rómulo Gallegos .
Wikipedia
“One has to know how to swim just well enough to avoid having to save anyone else.”
Enrique Vila-Matas (2011) Never Any End to Paris, Translated by Anne McLean. p. 45
The narrator quoting his mother.
