Elias Canetti: Na czasie cytaty (strona 3)

„Prawdziwie elegancki lekarz dla każdego ze swoich pacjentów wymyśla nową chorobę.”

„Trzy zasadnicze odmiany męskich zalotów: samochwalstwo, szafowanie obietnicami, błaganie o tkliwość macierzyńską.”

„Być może każdy twój oddech jest ostatnim tchnieniem kogoś innego.”

„Wymiana nawyków: ja daruję ci ten nawyk, ty mi tamten, i tak rodzi się małżeństwo.”

„Istota wspomnień polega na tym, że nic nie przemija.”

„Człowiek kocha wszystkie części składowe tego świata, nienawidzi natomiast źle ułożonej całości.”

„Nazwy dni różnią się między sobą: noc ma tylko jedną nazwę.”

„Przeczucia poetów to zapomniane przygody Boga.”

„Wściekłość ogarnia złodzieja, któremu wszystko daje się w prezencie.”

„Istnieje przykry stan, nieomylnie rozpoznawalny, stan, w którym nie da się nic przedsięwziąć, gdyż człowiek nie ma na nic ochoty; gdy otwiera się książkę i zaraz znowu zamyka; kiedy nie można nawet mówić, bo każdy człowiek jest nam ciężarem i sami jesteśmy sobie ciężarem. Jest to stan, w którym wszystko chce od nas odpaść, co kiedyś się na nas składało: cele, zwyczaje, drogi, podziały, konfrontacje, nastroje, czasy, pewności i próżności. Coś się w nas mrocznie i uparcie porusza, coś, czego nie znamy; nie przeczuwamy, co to będzie; nie możemy mu pomóc.”

„Nie ma nic bardziej zawikłanego, niż ścieżki ducha.”

„Gniew musi tkwić w człowieku, nie można go sobie wypożyczyć.”

„Są ludzie, których można sobie pozyskać pochwałą dla każdej sprawy, trzeba im tylko mówić o tym, jak bardzo są dobrzy. Gotowi są dokonać zabójstwa, byle tylko uznać ich za wspaniałych.”

„W ciemnościach waga słów jest podwójna.”

„Z roku na rok wszystko nabiera znaczenia. Starzejący się człowiek tonie w ich mnogości.”

„Niektórzy powiedzieli wszystko, zanim jeszcze otworzyli usta.”

„Wyobraził sobie ślady swoich palców na jej pyzatym, tłustym, lśniącym policzku. Ale z jakiej racji jeden policzek miałby być uprzywilejowany. Należałoby bić obiema rękami naraz. Jeśli nie utrafi, czerwone pręgi będą z jednej strony wyżej, z drugiej niżej. To byłoby brzydkie. Studium chińskiej sztuki wyrobiło w nim namiętne zamiłowanie do symetrii.”