Edward I, zwany Długonogim lub Młotem na Szkotów – król Anglii od 1272 r., najstarszy syn króla Henryka III i Eleonory, córki Rajmunda Berengara IV, hrabiego Prowansji. Zyskał sławę wojownika, który podbił Walię i ujarzmił Szkocję. Wikipedia
„Ten głupiec popełnił to szaleństwo? Jeżeli nie stawi się do mnie, my pójdziemy do niego.”
reakcja na bunt Johna Balliola.
Źródło: André Maurois, Dzieje.., op. cit., s. 159.
„Bądź zawsze wierny swemu słowu.”
Keep troth... (ang.)
dewiza króla.
Źródło: André Maurois, Dzieje Anglii, wyd. Książka i Wiedza, Warszawa 1957, tłum. Wacław Rogowicz, s. 148.
Autorzy: Nigel Blundell, Susan Blackhall, Upadek domu Windsorów, Wydawnictwo Prolog, Warszawa 1993, ISBN 83-85763-058, tłum. Grażyna Jagielska, s. 34.
„Tu spoczywa Edward Pierwszy, Młot na Szkotów. Bądź wierny danemu słowu.”
Eduardus Primus Scotorum Malleus hic est. Pactum serva. (łac.)
napis, jaki sobie ułożył, by pojawił się na jego nagrobku.
Źródło: André Maurois, Dzieje.., op. cit., s. 160.
“When you get rid of a turd, you do a good job.”
Remark upon appointing John de Warenne, 6th Earl of Surrey as Guardian of Scotland (1296), attributed to Edward in the Scalacronica, quoted in Michael Prestwich, Edward I (Yale University Press, 1997), p. 477
Speech (1277), quoted in Marc Morris, A Great and Terrible King: Edward I and the Forging of Britain (2009), p. 220
