Danuta Brzosko-Mędryk cytaty

Danuta Brzosko-Mędryk – polska lekarka stomatolog, pisarka, autorka wspomnień z obozu koncentracyjnego pt. Niebo bez ptaków.

W trakcie okupacji niemieckiej w Polsce uczennica tajnego kursu licealnego prowadzonego przez nauczycieli Gimnazjum im. Królowej Jadwigi w Warszawie. Aresztowana przez gestapo dwukrotnie. Po raz pierwszy 16 lipca 1940 podczas egzaminu maturalnego w mieszkaniu na ulicy Śniadeckich w Warszawie. Ustny egzamin maturalny ukończyła będąc więźniarką Pawiaka w trakcie więziennego spaceru. Zwolniona nieoczekiwanie wraz z innymi maturzystami i nauczycielami po 3 tygodniach. Po raz drugi aresztowana w związku z działalnością w ZWZ–AK w swoim domu przy ulicy Mokotowskiej w Warszawie w dniu 14 sierpnia 1942. Przewieziona do obozu koncentracyjnego Lublin KL w dniu 18 stycznia 1943 gdzie otrzymała numer więźniarski 4650. Pracowała początkowo w kolumnie podwórzowej tzw. Hoffkolonne oraz jako sprzątaczka w tzw. Reinigungskommando. Później została wybrana do pracy w więźniarskim szpitalu obozowym dla kobiet tzw. rewirze, w charakterze pielęgniarki.

Przewieziona 19 kwietnia 1944 do obozu Ravensbrück gdzie otrzymała 21 kwietnia 1944 numer obozowy 36342. Stamtąd odesłana do pracy w Arbeitslager der HASAG Komando Lipsk podobozie KL Buchenwald pracującym dla firmy HASAG. Jej pasiak wraz z numerem 3050 można zobaczyć w zbiorach Muzeum Więzienia Pawiak w Warszawie. Po wyzwoleniu powróciła do Polski, gdzie odnalazła matkę Marię Brzosko. Jej ojciec Zygmunt Brzosko, był szefem Kwatery Głównej Polskich Sił Zbrojnych w Beaulieu we Francji.

Ukończyła studia na Wydziale Stomatologii Uniwersytetu Łódzkiego. Napisała wiele książek. Była członkiem Związku Literatów Polskich oraz Unii Polskich Lekarzy Pisarzy. Była jedna z inicjatorek powołania Towarzystwa Opieki nad Majdankiem. Zeznawała w Nowym Jorku w trakcie procesu ekstradycyjnego Herminy Braunsteiner-Ryan oraz później w trakcie Procesu Załogi Majdanka w Düsseldorfie. Brała udział w pracach związanych z inicjacją budowy Centrum Zdrowia Dziecka oraz organizowała zagraniczną pomoc dla tej instytucji w okresie Stanu Wojennego. Przez długi czas brała udział w sympozjach i spotkaniach. Za swoje zasługi była wielokrotnie odznaczana, w tym Krzyżem Komandorskim, Krzyżem Oficerskim, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Krzyżem Oświęcimskim.

Jej książka pt. „Niebo bez ptaków”, była powodem dla którego w 1971 rząd USA powołał ją na bezpośredniego świadka w procesie o deportację zbrodniarki wojennej Hermine Braunsteiner-Ryan. W swoich książkach przedstawia warunki bytowania w obozach, prześladowania, wyniszczającą pracę, wewnętrzną organizację więźniarek, samoobronę, samopomoc i kontakty z ludźmi zza drutów.

Autorka scenariusza do filmu opartego na wydarzeniach z procesu z 1972 pt. Zagrożenie z 1976 roku.

W pięćdziesięciolecie wybuchu II wojny światowej otrzymała w Akwizgranie nagrodę pokojową Aachener Friedenspreis.

9 września 2015 została pochowana Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. Wikipedia  

✵ 4. Sierpień 1921 – 1. Wrzesień 2015
Danuta Brzosko-Mędryk: 4   Cytaty 0   Polubień

Danuta Brzosko-Mędryk słynne cytaty

„Dopiero 18 stycznia dojechaliśmy na miejsce, bo długo nas trzymali na postojach. O godzinie 5 lub 6 rano nas odryglowali. To był straszny hałas, który kojarzył mi się z zamknięciem bramy Pawiaka – odryglowanie, a potem odsunięcie tych sztab. Zrobił się niesłychany harmider, wrzask Niemców, szczekanie psów, krzyki mężczyzn, nawoływania kobiet. (…) Był to barak, potem okazało się, że widzimy przez okno (które nie miało szyb) wielki teren, przesuwające się światło i jakieś postaci. Zanim rzuciłyśmy się by zająć miejsce musiałyśmy znaleźć nasze przyjaciółki z Pawiaka, więc zaczynałyśmy się nawoływać. To nasze nawoływanie, przepychanie się w kierunku wolnego miejsca było jednocześnie bardzo przykre, bo tego nie było nigdy w żadnej celi na Pawiaku, w celach panowała na ogół cisza już wieczorem. A tu było coś dziwnego, my wszystkie poddałyśmy się temu szaleństwu. Ja wybiegłam z Alą Dańską na poszukiwanie sienników. Zobaczyłyśmy puste baraki i wbiegłyśmy do nich. Tam miałam pierwszą sprzeczkę, nawymyślałam kobiecie, która chciała mi wyrwać siennik. Był to nieprzyjemny moment, ale triumfalnie z Alą wyniosłyśmy ten siennik, na którym cała nasza szóstka kładła potem głowy. Rano zobaczyłyśmy, że tylko na kawałku podłogi są położone deski. W oknie, przy którym spałyśmy, nie było szyb. Włosy Uli Biderman dosłownie przymarzły, bo w nocy było dwadzieścia kilka stopni mrozu, tuliłyśmy się jedna do drugiej.”

o uwięzieniu w obozie niemieckim KL Majdanek.
Źródło: Przyjaźń, która dawała moc. Pamięci Danuty Brzosko-Mędryk (1921-2015) http://www.ravensbruck.pl/pl/ciekawostki/danuta-brzosko-medryk, ravensbruck.pl