Cristina Hoyos cytaty

Cristina Hoyos – hiszpańska tancerka flamenco, aktorka, choreograf.

✵ 13. Czerwiec 1946

Cristina Hoyos: 9 Cytatów 0 Polubień

Cristina Hoyos słynne cytaty

„Było dla mnie jasne, że chcę zostać tancerką i tańczyć dobrze. Początkowo stanowiło to dla mnie sposób na wyjście z biedy. Pochodzę z bardzo ubogiej rodziny, dwie siostry były szwaczkami, inne pracowały całymi dniami w fabryce tkanin od 14 roku życia. Wiedziałam, że tańcząc każdego dnia lepiej mogłabym tego uniknąć. To mi dawało siłę. Moją jedyną metą było tańczyć codziennie coraz lepiej i móc pomagać rodzinie.”

Cristina Hoyos

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 17 maja 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/taniecjes.htm

„Upowszechniam pewną kulturę w krajach, gdzie nie jest znana. W jakimś sensie nie stanie się ona nigdy komercyjna. Może któregoś dnia stanie się z nią tak jak z jazzem, który jest grany w klubach na całym świecie. Ale nie przypuszczam, żeby doszło do tego, że flamenco stanie się „plastikowe”, zawsze będzie czymś więcej. Natomiast komercja rozumiana jako sprzedawanie płyt jest logiczna, bo artyści flamenco też muszą coś jeść.”

Cristina Hoyos

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 17 maja 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/taniecjes.htm

„Tańczymy na cześć miłości, jej braku, śmierci itp. Próbujemy dotrzeć do serc widzów. I prawdę mówiąc nawet nie ma potrzeby, żeby widzowie rozumieli nasz spektakl. Muszą tylko go czuć. Nie sądzę, że zawsze zachwycając się malarstwem rozumiemy je. Tak samo jest z flamenco.”

Cristina Hoyos

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 17 maja 2003 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/taniecp.htm

„Flamenco powstało z połączenia wpływów różnych kultur, które istniały w Andaluzji. Żeby sztuka była żywa, musi wciąż poszukiwać nowych wrażeń, nowych form. Dzięki fuzji stylów można osiągnąć coś dobrego, trzeba tylko uważać, żeby to wciąż brzmiało jak flamenco. Dobra jakość przetrwa próbę czasu. Choć są w Hiszpanii oczywiście konserwatyści, którzy woleliby niczego we flamenco nie zmieniać.”

Cristina Hoyos

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 17 maja 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/taniecjes.htm

„Gdybym urodziła się w innym kraju, pewnie też bym tańczyła, ale miałam szczęście urodzić się w Sewilli, która jest kolebką flamenco.”

Cristina Hoyos

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 17 maja 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/taniecjes.htm

„Poprzez flamenco rozwijamy najgłębsze życiowe uczucia: miłość, rozczarowanie, tragedię. Dlatego może ta sztuka tak dociera do ludzi, jest głęboka i żywa. To nie kwestia mody, bo każda moda przemija.”

Cristina Hoyos

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 17 maja 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/taniecjes.htm

„(…) fenomen flamenco polega na tym, że nawet, jeśli nie wszystko w nim rozumiesz, to go odczujesz. Bo flamenco wyraża przede wszystkim uczucia, emocje. I one zawsze są prawdziwe.”

Cristina Hoyos

Źródło: „Dziennik Polski”, 6 maja 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/taniecdo.htm

„Istotą flamenco, jak zwykł mawiać Federico Garcia Lorca, jest „duende”, owo „coś”, co jest duszkiem, chochlikiem, może zjawą, a może marą, które czasami pojawia się będąc czymś ulotnym, nieuchwytnym, niewytłumaczalnym. Sądzę, że aby być dobrym tancerzem flamenco, trzeba mieć właśnie to „coś” specjalnego, co pozwala przekazywać publiczności uczucia, jakich doznajesz, tańcząc przy akompaniamencie gitary i pieśni. Flamenco to również technika – bardzo trudna, ale na scenie trzeba o niej zapomnieć. Na scenie musi królować jedynie sztuka wynikająca z doznań i… doskonałej techniki.”

Cristina Hoyos

Źródło: „Dziennik Polski”, 6 maja 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/taniecdo.htm

„Są bardzo dobrzy artyści flamenco, są też zwyczajni i po prostu źli. Dużo zależy od impresario, od tego, z kim podpisze kontrakt. Im więcej ogląda się spektakli, tym większego nabiera się rozeznania co do ich jakości. Nie trzeba tak naprawdę rozumieć flamenco i niewielu może powiedzieć o sobie, że je rozumie. Tak jak nie wszyscy rozumieją malarstwo czy muzykę. W spektaklu ważne są emocje i to, czy widzowie je docenią. Ale trzeba też uważać na efekciarstwo. To nie kwestia tego, że ktoś coś zatańczy do gitary i już. Są tancerze, którzy wykonają kilka razy jakiś step i piruet, żeby ludzie zaklaskali, co z jednej strony jest normalne, bo tańczy się po to, by zdobyć aplauz. Ważna jest jednak troska o stworzenie spektaklu dopracowanego w tańcu, muzyce, śpiewie. Jeżeli ludzie będą coś takiego oglądać, to z czasem to docenią.”

Cristina Hoyos

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 17 maja 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/taniecjes.htm