Avril Lavigne: Piosenka

„Muszę przyznać, że moja inspiracja pochodziła z kościoła, ponieważ… wiecie, wychowywałam się chodząc ciągle do kościoła, gdzie słuchałam muzyki i śpiewałam moje pierwsze solówki, podczas wszystkich świątecznych koncertów. Tam był mój początek, moje korzenie. W wieku 12 lat zaczęłam pisać piosenki i uczyć się grać na gitarze.”

„Kiedy piszę piosenkę, siadam z gitarą w ręku i piszę o moich uczuciach w danej chwili. To po prostu przychodzi samo.”

„Kiedy zaczynałam, producenci chcieli, żebym śpiewała cudze piosenki, ale ja się sprzeciwiłam, piosenka którą napisał ktoś inny, nic dla mnie nie znaczy.”

„Nie wiedzieli, czy potrafię albo chcę pisać piosenki. Zaczęli więc wciskać mi cudze piosenki, których nie mogłam jednak śpiewać. Powiedziałam „Nieważne, jak dobre są tamte piosenki, ale ja chcę pisać swoje.””

„Przez jakiś czas będę na topie. Będę pisała tony nowych piosenek i występowała dla fanów.”

„Nie wiedziałam nawet o co chodziło konkretnie w tej całej sprawie z kontraktem. Wiedziałam tylko, że miałam śpiewać dla jakiegoś gościa i jeśli mu się spodobałam, umożliwiłby mi nagranie piosenki i tego właśnie chciałam. Chciałam mojej płyty, chciałam nagrać płytę i… potem poszło już bardzo szybko.”

„Cały czas piszę piosenki. To jest mój sposób na radzenie sobie z uczuciami i emocjami. Gdyby to wszystko się skończyło, ciągle bym siedziała z laptopem i pisała piosenki. To jest dla mnie bardzo ważne i jestem naprawdę podekscytowana przygotowaniami do drugiego albumu.”

„To czadowe uczucie, kiedy ludzie podchodzą do mnie i mówią, że podobają im się moje piosenki. Albo kiedy zainspirowałam ich do założenia zespołów, albo cokolwiek.”

„Większość moich piosenek jest prawdziwa i szczera. Wielu ludziom przypominają, że nie wszystko jest… oh, baby to, oh, baby tamto.”