Arjadewa chiń. Tipo ; kor. Chep'ara; jap. Daibara; wiet. Dê Ba La. Chiń. Shengtian ; kor. Sŏngch'ŏn; jap. Shōten; wiet. Thánh Thiên – filozof buddyjski z II/III wieku n.e.
Jego miejsce urodzenia jest do dziś niepewne. Niektórzy badacze uważają, iż urodził się na Cejlonie jako królewski syn. Inni – że w południowych Indiach w rodzinie bramińskiej. Był uczniem i następcą Nagardżuny , z którym założył szkołę madhjamiki. Wędrował po południowych Indiach propagując buddyzm i nawrócił groźnego króla-despotę. Był znakomitym dyskutantem i prowadził dysputy religijne i filozoficzne z tīrthikami wygrywając je i nawracając niektórych z nich. Ze swoimi uczniami odseparował się w lesie i tam stworzył Śata śastrę oraz Catuhśatakę, uważaną za jego główne dzieło. Pisał w języku pali i w sanskrycie. Pisał komentarze do dzieł swego mistrza oraz własne traktaty na temat filozofii madhjamiki.
Został uznany za 15 patriarchę buddyzmu medytacyjnego ; jest znany także jako Kanadewa .
Przypisuje mu się następujące dzieła:
Catuhśataka. [T 1570, K 582] . W sanskrycie znane jest tylko we fragmentach. Z pełnej wersji tybetańskiej zrekonstruowano wersję sanskrycką. W chińskim kanonie znajduje się jej tłumaczenie dokonane przez Xuanzanga jako Guangbai lunben ok. 647 r. Objaśnienie doktryny niesubstancjalności.
Śata śastra. [T 1569, K 581] . Została przetłumaczona na język chiński przez Kumaradziwę w 404 r w Chang’anie. jako Bai lun. Wyjaśnienie doktryny buddyjskiej. Przetłumaczył ją także Xuanzang jako Śata śastra vaipulya w 650 r. wraz z komentarzem Dharmapali .
Aksara Śatakavritti. [T 1572, K 631] Przetrwała tylko w języku chińskim jako Baizi lun i w języku tybetańskim Yi.ge brgya.pa. W Tybecie jest niesłusznie przypisywana Nagardżunie.
Mahāpurusa śastra. [T 1577, K 615] Przetłumaczona na język chiński przez Daotaia pom. 397 a 439 r. jako
Hastavāla-prakarana. [T1620, K 643] Znana w Chinach jako Mustiprakarana. Autorstwo niepewne
Wikipedia
Źródło: Dalajlama, Kim naprawdę jesteś, Warszawa 2009, s. 39.