Anna Bolecka cytaty

„Kiedy przez te dni poza domem chodziła po ulicach, oglądała wystawy sklepów, udawała, że robi zakupy w hipermarkecie, albo przesiadywała na ławce w parku, przyczepił się do niej jakiś facet. Był dość stary, mógł mieć ze trzydzieści lat.”

Anna Bolecka

Nawet anioły bywają głodne

„Dziecko urodziło się pewnego zimowego wieczoru szybko i prawie bezboleśnie. Wyglądało całkiem normalnie, ale nie było zdrowe. Martynka jak każda młoda matka zachwycała się nim i trochę się go bała. Dzięki pracy z chorymi dziećmi wiedziała więcej niż kobieta, którą niespodziewanie spotkało nieszczęście – urodziła upośledzone dziecko. Od pierwszej chwili przyjęła swojego synka, nie oczekując od niego niczego. Może dzięki temu otrzymała więcej niż inne matki.”

Anna Bolecka

Nawet anioły bywają głodne

„Chociaż czas zdawał się nie mieć końca, jednak mijał (…).”

Anna Bolecka

Nawet anioły bywają głodne

„W drugiej klasie gimnazjum, kiedy skończyła piętnaście lat, przestała być grzeczną dziewczynką. Nagle i po prostu. Zaczęła palić papierosy, klęła nie gorzej od chłopaków i popijała z nimi po lekcjach, nie za dużo, tak, żeby się nie upić, a tylko poczuć ciepło, lekki zawrót głowy i ten luz, który pozwalał jej mówić rzeczy, jakich nigdy dotąd nie mówiła. To się podobało, zwłaszcza kumplom, i Martynka po raz pierwszy w życiu poczuła się ważna. Zauważyła też, że lubi, kiedy inni jej słuchają.”

Anna Bolecka

Nawet anioły bywają głodne

„Mama mówiła, że najbardziej zależy jej na tym, żeby Martynka dobrze się uczyła i nie sprawiała kłopotów rodzicom i nauczycielom. Ojciec nic nie mówił, bo prawie nigdy go nie było. Tak przynajmniej zapamiętała. Czasem chciała, żeby tata przyszedł do niej, usiadł na łóżku, kiedy będzie zasypiała, i tylko patrzył na nią w milczeniu, jednak nigdy się tak nie zdarzyło.”

Anna Bolecka

Nawet anioły bywają głodne