Andrzej Rodan: Na czasie cytaty (strona 2)

„U mnie na wsi mówią: łatwowierny jest jak łatwo strawny.”

„Jeżeli Bóg jest twórcą wszystkiego, to wibrator udał mu się najbardziej.”

„Pisarz musi kłamać, bo kłamstwo jest wliczone w jego zawód. Przecież sama powieść to gra wyobraźni, zmyślanie, preparowanie półprawd i fikcji, koloryzowanie, manipulowanie. Pisarz kluczy, blefuje, zaciera za sobą ślady, przywdziewa maski, zmienia życiorysy, bajeruje, a często wręcz struga wariata. Nie jestem nałogowym kłamcą, ale szachrajem czasem bywam.”

„Jestem na tyle silny, że mogę sobie pozwolić na chwile słabości!”

„Ja tworzę poza wszelkimi koteriami literackimi i wydawniczymi, nie biorę żadnego udziału w życiu literackim kraju, bo tu nie ma życia literackiego, ani w ogóle życia. Czasem czuję się analogowym facetem w cyfrowym świecie. Zresztą w Polsce sukces jest rodzajem kontrabandy, którą należy ukrywać przed zawistnymi, bo zażądają świadectwa odprawy celnej.”

„Uważał się za przyjaciela ludzkości, ale nie był przyjacielem ludzi.”

„Ona wiedziała, czego chce, ale robiła wszystko, żeby tego nie mieć.”

„Przecież ten, kto się śmieje, nic złego nie ma na myśli. Ludzkość bez humoru i śmiechu byłaby nieludzka.”

„Nie oczekuj okazji – szukaj jej sam!”

„Małżeństwo zabija miłość, ale natura nie znosi pustki i w to miejsce powstaje przyjaźń lub nienawiść.”

„Z kobietą trzeba rozmawiać. Unikając dialogu, skazujesz się na jej monolog.”

„Fair play to wyłącznie dobry temat na film. W życiu się nie sprawdza.”

„Mój ojciec był ateistą i umówiłem się z nim, że kiedyś, jak odejdzie i będzie bóg, i ten raj, i te anioły, wiesz, to wszystko, to przyjdzie do mnie w nocy i mnie kopnie w dupę. Nie przyszedł.”

„Najbardziej zapomnianą formą stosunków międzyludzkich jest słowo: przepraszam.”

„Ona należy do tych kobiet, którym jeśli nie powiesz stanowczo dobranoc, to będziesz musiał powiedzieć jej dzień dobry…”

„Czy ja się z tą moją filozofką kiedykolwiek pokłóciłem, kto ma wynieść śmieci? Nigdy. Zawsze ona wynosiła.”

„Nigdy nie sięgam po butelkę do barku. Zawsze mam ją pod ręką.”

„Moją zazdrosną żoną kierował „syndrom psa gończego”. Zachowywała się tak, jakby zawsze miała na sobie za ciasny biustonosz.”

„Chciałbym pić, bo lubię dobre trunki, ale nie pozwala mi świadomość, że najpierw człowiek sięga po alkohol, a potem alkohol sięga po człowieka.”