Andromeda Romano-Lax cytaty

„Vivaldi, żywy i nieustannie obecny, był kimś, z kim potrafiła spędzić dzień, kwartał, cały rok. Grając partię skrzypiec z Czterech pór roku, Aviva mogła siedzieć obok niego na zroszonych deszczem pagórkach, chodzić skalistymi ścieżkami kozich stad, śmiać się, widząc, jak zasypiają pod ogromnym drzewem, i słuchać ich cichego chrapania przetykanego brzęczeniem pijanych słońcem much.”

Andromeda Romano-Lax

Hiszpański smyczek (2007)

„Nie ufam słowom. Jak ufać słowom, które tak łatwo przeinaczyć, który każdy rozumie, jak chce?”

Andromeda Romano-Lax

Hiszpański smyczek (2007)

„Ci, którzy kochają muzykę, nigdy nie czują się samotni.”

Andromeda Romano-Lax

Hiszpański smyczek (2007)

„Jak kiedyś brzmiało moje vibrato? Jak opadająca, lekka struga miodu. Jaki smak miała dawniej moja wiolonczela? Niższe nuty były jak gorąca czekolada, najwyższe gryzły usta jak cierpka cytryna. A wynikające z nich emocje? Jak rozkoszne drżenie, bolesne napięcie i nagły rozbłysk. Nigdy jak planowane, mechaniczne kopiowanie. Nigdy jak tykający tryb maszyny.”

Andromeda Romano-Lax

Hiszpański smyczek (2007)