Ali ibn Husajn - według szyitów, czwarty prawowity przywódca muzułmańskiej wspólnoty.
Prawnuk Mahometa, wnuk Alego, syn Husajna i Szahrbanu – perskiej księżniczki i córki ostatniego szachinszacha Persji z dynastii Sasanidów, Jezdegirda III. Za wczesnego życia, jego linia sukcesji i przywództwo nad ummą zostały zakwestionowane przez ibn al-Hanafijję, jednego z synów Alego i Khawlah bint Dżafar. Według tradycji, aby rozwiązać spór o sukcesję al-Hanafijja i Ibn Husajn udali się do Kaby gdzie obaj następnie modlili się przy czarnym kamieniu; modlitwa pierwszego nie przyniosła rezultatu, modlitwa drugiego wprawiła kamień w ruch. W ten sposób muzułmanie dowiedzieli się kto jest prawowitym Imamem po Husajnie. Jakkolwiek, zwolennicy al-Hanafijji utworzyli mniejszościową sektę kajsanitów. Przytłaczająca większość szyitów poparła jednak ibn Husajna. Jako jeden z nielicznych przeżył masakrę pod Karbalą, gdzie następnie wojska Jazida wzięły go do niewoli przed obliczę umajjadzkiego kalifa w Damaszku. Ostatecznie wypuszczony na wolność, w drodze powrotnej do Medyny, wygłosił przemowy w Damaszku i Kufie w obronie własnego ojca i jego misji . Otruty z rozkazu kalifa Al-Walida.
✵
4. Styczeń 659 – 20. Październik 713