“I was sitting in the barn, drawing a dead bird which I had put on a box. Then the barn door opened and Kees entered [an old iron-merchant, already retired].... He came down next to me.... After a short silence he said: 'Are you painting? '.... it looks somewhat like that bird'. I said: 'To me that means a compliment Kees, because I am trying to draw that bird.' Stunned, he looked at me and asked, "Why are you doing that?" What could I answer? I said: Actually, I don't know myself'. Then he hoisted himself to his feet and said, I'll bring you the stuff next Monday' and he went to the door..”

— Jopie Huisman

translation, Fons Heijnsbroek, 2018
version in original Dutch / citaat van Jopie Huisman, in het Nederlands: ** Ik zat in de schuur en tekende een dode vogel, die ik op een kistje had neergelegd. Toen ging de schuurdeur open en kwam Kees binnen [een oud ijzerkoopman, al met pensioen].. ..Hij ging op zijn hurken naast me zitten.. ..Toen zei hij, na een korte stilte: 'Ben je aan het schilderen?'.. .. 'Het lijkt wel wat op die vogel'. Ik zei: 'Dat is voor mij een compliment, Kees, want die vogel probeer ik na te tekenen.' Stomverbaasd keek hij me aan en vroeg: 'Waarom doe je dat?' Wat moest ik daar nu op antwoorden? Ik zei: 'Ja, dat weet ik eigenlijk zelf ook niet'. Toen hees hij zichzelf overeind en zei 'Ik breng de rommel maandag wel bij je.' Hij liep naar de deur..
Source: Jopie de Verteller' (2010) - postumous, p. 27

Adopted from Wikiquote. Last update June 3, 2021. History

Help us to complete the source, original and additional information

Do you have more details about the quote "I was sitting in the barn, drawing a dead bird which I had put on a box. Then the barn door opened and Kees entered [an…" by Jopie Huisman?

Jopie Huisman 14

Dutch painter 1922–2000

Related quotes

“As I climbed the steps that went alongside a sort of lumberyard, a man was coming down the steps toward me. He was short and rather old, and he had a slight limp. He took my hand, and at first I was really frightened, but I began to look at him. He said, "I thought you would come with me; don't you want to?" I said, with a kind of fear (was it good to say No to a poor person?): "No, Sir, but merry Christmas." He let go of my hand immediately; I thought he looked a little sad. I continued on my way, and throughout the days that followed I said to myself: "Perhaps I should have said Yes, but I really had to say No."”

Adrienne von Speyr (1902–1967) Swiss doctor and mystic

Meeting Saint Ignatius, pp. 32-33
My Early Years (1968)

“One afternoon I went to visit him. [Jacob, an older and close friend of Jopie - a real freebooter]. I knew he was home, I took pen, ink and my sketchbook with me and did half a liter of gin in my pocket. He lived in the back of an alley and was sitting in his chair by the window.... I told him, 'You will get the whole bottle, but one condition. I want to make a beautiful drawing of you, so first you have to sit still for twenty minutes and look at me closely. If I look at you and you don't look at me, the deal is over....'Okay', he said. I never had a model like him before... Stock-still he sat.... and looked at me without a single blink of his eyes. Within half an hour he was there on the paper - razor-sharp... While I am writing this down, it is as if he is sitting in front of me again..”

Jopie Huisman (1922–2000) Dutch painter

translation, Fons Heijnsbroek, 2018
version in original Dutch / citaat van Jopie Huisman, in het Nederlands: Op een middag ging ik bij hem op bezoek. [bij Jacob, een oudere en hechte vriend van Jopie en een echte vrijbuiter]. Ik wist dat hij thuis was, nam pen en inkt en mijn schetsboek mee en deed een halve liter jenever in mijn zak. Hij woonde achter in een steegje en zat in zijn stoel bij het raam.. .Ik zei: 'Je krijgt de hele fles van me, onder één voorwaarde. Ik wil een prachtige tekening van je maken en daarvoor moet je eerst twintig minuten doodstil zitten en me strak aankijken. Als ik naar jou kijk en jij kijkt niet naar mij, dan gaat het over.. ..'Afgesproken', zei hij. Ik heb nog nooit zo’n model gehad!.. .Doodstil zat hij.. ..en keek me zonder ook maar één keer met zijn ogen te knipperen strak in mijn gezicht. Binnen een half uur stond hij haarscherp op het papier.. .Terwijl ik dit opschreef was het net alsof hij weer voor me zat.
Source: Jopie de Verteller' (2010) - postumous, p. 58