Jopie Huisman: Quotes about time

Jopie Huisman was Dutch painter. Explore interesting quotes on time.
Jopie Huisman: 28   quotes 2   likes

“In 1946 it was the first time I saw a Van Gogh, a painting from his years in France. It was excactly what I had always felt here [in the fields of Friesland]: infinity, the unimaginable. I was bewildered and thought: who has been painting here for God's sake? Pink stripes in a green sky, you can't imagine! Ultramarine and carmine in the soil with a big yellow sun behind it..”

translation, Fons Heijnsbroek, 2018
version in original Dutch / citaat van Jopie Huisman, in het Nederlands: In 1946 zag ik voor het eerst een Van Gogh, uit z'n Franse tijd. Dàt was wat ik hier [in Friesland] altijd gevoeld had: de oneindigheid, het onvoorstelbare. Ik was verbouwereerd, [en] dacht: wie is hier in godsnaam bezig geweest? Roze strepen in een groene lucht, moet je es nagaan. Ultramarijn en karmijn in de bodem, een grote gele zon erachter..
Mens & Gevoelens: Jopie Huisman', 1993

“Just six kilometers – never my world was bigger than that, actually. That starting time [of his painting & drawing, c. 1946], to which I return now; watercolor; I prefer a bit foggy, a small world - and not the cows themselves, but only their traces in the mist. The tenderness... I am currently [1993] deeply immersed in little trees and in the reeds. You have to experience it as mysticism, as a miracle. And afterwards: passing it on..”

translation, Fons Heijnsbroek, 2018
version in original Dutch / citaat van Jopie Huisman, in het Nederlands: Maar een straal van zes kilometer, groter is mijn wereld eigenlijk nooit geweest. Die begintijd [c. 1946], waar ik nu [1993] weer naar terugkeer; waterverf; het liefst een beetje mistig, een klein wereldje, en dan niet de koeien zelf, maar hun sporen in die damp. De tederheid.. .Ik verdiep me op het moment erg in boompjes, en in het riet. Dat moet je als mystiek, als een wonder ondergaan. En vervolgens doorgeven.
Mens & Gevoelens: Jopie Huisman', 1993

“Father was a beautiful person, Otherwise I couldn't have paint him like that [Jopie points to the portrait of his father in the living-room, hanging next to his mother's]. Painted in seven hours. On a Saturday. About three months before my mother had died. Three times [during the painting-session] he stood up: 'Are you getting ready, finally?' The way I am talking about them is just how you see them here. He was a skipper of mud, afterwards a farmer.”

translation, Fons Heijnsbroek, 2018
version in original Dutch / citaat van Jopie Huisman, in het Nederlands: Vader was ook een juweel van een mannetje. Anders kun je 'm toch ook niet zo schilderen. [Jopie wijst naar het portret van zijn vader dat in de huiskamer hangt, naast dat van zijn moeder] In zeven uren gemaakt. Op een zaterdag. Toen was m'n moeder een maand of drie dood. Drie keer is ie overeind geweest: 'Ben je al 'ns een keer klaar?' Zoals ik over ze praat, zo zie je ze daar hangen. Het was een modderschippertje, later boer.
Mens & Gevoelens: Jopie Huisman', 1993

“In 1973 I suddenly came into major private problems. I was completely thrown back on myself. Then I found those trousers between the old stuff. A worn-out, eighty times repaired, filthy pair of pants of a milker. I saw myself in it, it reflected the state of my soul. Then I took it with me and painted it [title: Pants of a cow milker]. Moreover because other because people recognized themselves in it, this has become my salvation. I found back my identity through it. As a matter of fact a self-portrait.”

translation, Fons Heijnsbroek, 2018
version in original Dutch / citaat van Jopie Huisman, in het Nederlands: In 1973 raakte ik plotseling in grote privéproblemen. Ik was helemaal op mezelf teruggeworpen. Toen vond ik tussen de rommel die broek. Een afgetobde, tachtig keer verstelde, smerige melkersbroek. Ik zag mijzelf daarin, hij weerspiegelde de toestand van mijn ziel. Toen heb ik hem meegenomen en geschilderd [titel: Broek van een koemelker]. Ook omdat andere mensen zich erin herkenden, is het mijn redding geweest. Ik heb er mijn identiteit door teruggevonden. Eigenlijk een zelfportret.
p 60
Jopie Huisman', 1981

“I worked for months on this painting [title 'The Stone-wheelbarrow of C. Adema', 1977], for instance that well-bucket on the wheelbarrow I painted a twenty times or more, and it is constructed exactly as nature has shaped it. I want to make it harder and harder for myself. 'That's how it is' doesn’t exist for me. Deepening, that's what it is all about. My wish is to make in due time a small painting in which I can hardly discover any longer that it is painted, that it is just there, like that. Just something very simple.”

translation, Fons Heijnsbroek, 2018
version in original Dutch / citaat van Jopie Huisman, in het Nederlands: Maandenlang heb ik aan dit schilderij [titel: 'De steenkruiwagen van C. Adema', 1977] gewerkt en die putemmer bijvoorbeeld op de kruiwagen, heb ik wel twintig keer geschilderd en is precies zo opgebouwd als de natuur hem gevormd heeft. Ik wil het mezelf steeds moeilijker maken. Zo kan het wel – bestaat niet voor mij. Verdieping, daar gaat het om. Ik wil nog eens een keer een schilderijtje zo maken, dat ik haast niet meer kan zien dat het geschilderd is, dat het er gewoon is, zo, zonder meer. Iets heel eenvoudigs.
Source: Jopie Huisman', 1981, p. 80

“I used to paint some things a few times, but I stopped, because I didn't get an answer. If the work has nothing to say to somebody else, I quit. I am not an idiot who is talking to himself and gazing at the tip of his brush. Painting you do together.”

translation, Fons Heijnsbroek, 2018
version in original Dutch / citaat van Jopie Huisman, in het Nederlands: Voorheen heb ik ook wel eens wat geschilderd, maar omdat ik toen geen antwoord kreeg, ben ik ermee gestopt. Als het een ander niets te zeggen heeft, stop ik ermee. Ik ben geen idioot die in zichzelf zit te praten en naar de punt van het penseel zit te staren. Schilderen doe je met elkaar.
Source: Jopie Huisman', 1981, p. 57