Jopie Huisman: Likeness

“I was sitting in the barn, drawing a dead bird which I had put on a box. Then the barn door opened and Kees entered [an old iron-merchant, already retired].... He came down next to me.... After a short silence he said: 'Are you painting? '.... it looks somewhat like that bird'. I said: 'To me that means a compliment Kees, because I am trying to draw that bird.' Stunned, he looked at me and asked, "Why are you doing that?" What could I answer? I said: Actually, I don't know myself'. Then he hoisted himself to his feet and said, I'll bring you the stuff next Monday' and he went to the door..”

Jopie Huisman

translation, Fons Heijnsbroek, 2018
version in original Dutch / citaat van Jopie Huisman, in het Nederlands: ** Ik zat in de schuur en tekende een dode vogel, die ik op een kistje had neergelegd. Toen ging de schuurdeur open en kwam Kees binnen [een oud ijzerkoopman, al met pensioen].. ..Hij ging op zijn hurken naast me zitten.. ..Toen zei hij, na een korte stilte: 'Ben je aan het schilderen?'.. .. 'Het lijkt wel wat op die vogel'. Ik zei: 'Dat is voor mij een compliment, Kees, want die vogel probeer ik na te tekenen.' Stomverbaasd keek hij me aan en vroeg: 'Waarom doe je dat?' Wat moest ik daar nu op antwoorden? Ik zei: 'Ja, dat weet ik eigenlijk zelf ook niet'. Toen hees hij zichzelf overeind en zei 'Ik breng de rommel maandag wel bij je.' Hij liep naar de deur..
Source: Jopie de Verteller' (2010) - postumous, p. 27

Bird , Silence , Drawing , Painting

“Father was a beautiful person, Otherwise I couldn't have paint him like that [Jopie points to the portrait of his father in the living-room, hanging next to his mother's]. Painted in seven hours. On a Saturday. About three months before my mother had died. Three times [during the painting-session] he stood up: 'Are you getting ready, finally?' The way I am talking about them is just how you see them here. He was a skipper of mud, afterwards a farmer.”

Jopie Huisman

translation, Fons Heijnsbroek, 2018
version in original Dutch / citaat van Jopie Huisman, in het Nederlands: Vader was ook een juweel van een mannetje. Anders kun je 'm toch ook niet zo schilderen. [Jopie wijst naar het portret van zijn vader dat in de huiskamer hangt, naast dat van zijn moeder] In zeven uren gemaakt. Op een zaterdag. Toen was m'n moeder een maand of drie dood. Drie keer is ie overeind geweest: 'Ben je al 'ns een keer klaar?' Zoals ik over ze praat, zo zie je ze daar hangen. Het was een modderschippertje, later boer.
Mens & Gevoelens: Jopie Huisman', 1993

Beauty , Way , Time , Painting

“As far as transience is concerned... You see the whole story in those shoes, that's why I paint them so accurate. The physical attitude; crooked legs, a lump. Those shoes were talking to me, and then I thought: I can see that you were so and so big, but did you also had a wife? Children? What were you doing? And what really mattered to me is my own place between them. Between those stories, that mystery. That pitch-black background [in Jopie's paintings, till c.1979-80] - I had found it. A cry for attention. Those pants, that shirt, that background, that was: here I am. But then it become mannerism. So I carried on realistically but avoiding the black background at all costs. It is as Rutger Kopland says: Whoever found it did not look well. Now I want to paint people like this, like they are made of colored mud. Color spiritualizes.”

Jopie Huisman

translation, Fons Heijnsbroek, 2018
version in original Dutch / citaat van Jopie Huisman, in het Nederlands: Wat de vergankelijkheid betreft.. .Je ziet het hele verhaal in die schoenen, daarom schilder ik ze zo scherp. De lichamelijke houding; kromme poten, een knobbel. Die schoenen praatten tegen me, en dan dacht ik: ik kan zien dat je zo en zo groot was, maar had je ook een vrouw? Kinderen? Wat deed je? En waar het me in wezen dan om ging is mijn plekkie daartussen. Tussen die verhalen, dat mysterie. Die pikzwarte achtergrond [in zijn schilderijen, tot c. 1979-80]; ik had het gevonden. Een schreeuw om aandacht. Die broek, dat hemd, die achtergrond, dat was: hier ben ik. Maar dan word je een maniërist. Dus ik ben realistisch doorgegaan, maar koste wat het kost die zwarte achtergrond vermijdend. Het is zoals nl:Rutger Kopland zegt: Wie het gevonden heeft, heeft niet goed gezocht. Nu wil ik de mensen zo schilderen, als zijn ze van gekleurde modder. De kleur die vergeestelijkt.
Mens & Gevoelens: Jopie Huisman', 1993

Children , People , Color , Shoe

“I worked for months on this painting [title 'The Stone-wheelbarrow of C. Adema', 1977], for instance that well-bucket on the wheelbarrow I painted a twenty times or more, and it is constructed exactly as nature has shaped it. I want to make it harder and harder for myself. 'That's how it is' doesn’t exist for me. Deepening, that's what it is all about. My wish is to make in due time a small painting in which I can hardly discover any longer that it is painted, that it is just there, like that. Just something very simple.”

Jopie Huisman

translation, Fons Heijnsbroek, 2018
version in original Dutch / citaat van Jopie Huisman, in het Nederlands: Maandenlang heb ik aan dit schilderij [titel: 'De steenkruiwagen van C. Adema', 1977] gewerkt en die putemmer bijvoorbeeld op de kruiwagen, heb ik wel twintig keer geschilderd en is precies zo opgebouwd als de natuur hem gevormd heeft. Ik wil het mezelf steeds moeilijker maken. Zo kan het wel – bestaat niet voor mij. Verdieping, daar gaat het om. Ik wil nog eens een keer een schilderijtje zo maken, dat ik haast niet meer kan zien dat het geschilderd is, dat het er gewoon is, zo, zonder meer. Iets heel eenvoudigs.
Source: Jopie Huisman', 1981, p. 80

Nature , Time , Painting

“One afternoon I went to visit him. [Jacob, an older and close friend of Jopie - a real freebooter]. I knew he was home, I took pen, ink and my sketchbook with me and did half a liter of gin in my pocket. He lived in the back of an alley and was sitting in his chair by the window.... I told him, 'You will get the whole bottle, but one condition. I want to make a beautiful drawing of you, so first you have to sit still for twenty minutes and look at me closely. If I look at you and you don't look at me, the deal is over....'Okay', he said. I never had a model like him before... Stock-still he sat.... and looked at me without a single blink of his eyes. Within half an hour he was there on the paper - razor-sharp... While I am writing this down, it is as if he is sitting in front of me again..”

Jopie Huisman

translation, Fons Heijnsbroek, 2018
version in original Dutch / citaat van Jopie Huisman, in het Nederlands: Op een middag ging ik bij hem op bezoek. [bij Jacob, een oudere en hechte vriend van Jopie en een echte vrijbuiter]. Ik wist dat hij thuis was, nam pen en inkt en mijn schetsboek mee en deed een halve liter jenever in mijn zak. Hij woonde achter in een steegje en zat in zijn stoel bij het raam.. .Ik zei: 'Je krijgt de hele fles van me, onder één voorwaarde. Ik wil een prachtige tekening van je maken en daarvoor moet je eerst twintig minuten doodstil zitten en me strak aankijken. Als ik naar jou kijk en jij kijkt niet naar mij, dan gaat het over.. ..'Afgesproken', zei hij. Ik heb nog nooit zo’n model gehad!.. .Doodstil zat hij.. ..en keek me zonder ook maar één keer met zijn ogen te knipperen strak in mijn gezicht. Binnen een half uur stond hij haarscherp op het papier.. .Terwijl ik dit opschreef was het net alsof hij weer voor me zat.
Source: Jopie de Verteller' (2010) - postumous, p. 58

Beauty , Home , Drawing