translation, Fons Heijnsbroek, 2018
version in original Dutch / citaat van Jopie Huisman, in het Nederlands: Door de jaren heen heb ik van alles en nog wat bewaard aan dingen en voorwerpen die ik in mijn leven in de handel tegenkwam, als ze gevoelswaarde voor me hadden. Altijd eenvoudig gebruiksgoed en gereedschap van de boer, de smid, de timmerman, de bakker enzovoorts. Dingen waarin ik de strijd om het bestaan het duidelijkst weerspiegeld zag vond ik het mooist.. ..afgetrapte oude schoenen, broeken, jassen, hoeden en kindervestjes, die ik in de vodden vond, vaak tot in den treure versteld en opgelapt.
Source: Jopie de Verteller' (2010) - postumous, p. 19
Jopie Huisman: Citations en anglais
translation, Fons Heijnsbroek, 2018
version in original Dutch / citaat van Jopie Huisman, in het Nederlands: Ik voel me verantwoordelijk, omdat er zoveel mensen tegen me aan leunen. Ik kan die paal natuurlijk niet voor ze wegzagen, dan vallen ze om. Ik zie toch dat die mensen er behoefte aan hebben! Een voortdurend gevecht, een beproeving, want als ik iets zeg moet ik het waarmaken. Schilderen is op deze manier een religieuze aangelegenheid. Door mijn werken ontstaat een bewustzijn, dat troost biedt.. .Het moet voor 't licht komen. Zo'n mens van tachtig dat er nog nooit ook maar één seconde aan heeft gedacht een museum binnen te wandelen. Herkenning.
Mens & Gevoelens: Jopie Huisman', 1993
translation, Fons Heijnsbroek, 2018
version in original Dutch / citaat van Jopie Huisman, in het Nederlands: In 1946 zag ik voor het eerst een Van Gogh, uit z'n Franse tijd. Dàt was wat ik hier [in Friesland] altijd gevoeld had: de oneindigheid, het onvoorstelbare. Ik was verbouwereerd, [en] dacht: wie is hier in godsnaam bezig geweest? Roze strepen in een groene lucht, moet je es nagaan. Ultramarijn en karmijn in de bodem, een grote gele zon erachter..
Mens & Gevoelens: Jopie Huisman', 1993
translation, Fons Heijnsbroek, 2018
version in original Dutch / citaat van Jopie Huisman, in het Nederlands: Maar een straal van zes kilometer, groter is mijn wereld eigenlijk nooit geweest. Die begintijd [c. 1946], waar ik nu [1993] weer naar terugkeer; waterverf; het liefst een beetje mistig, een klein wereldje, en dan niet de koeien zelf, maar hun sporen in die damp. De tederheid.. .Ik verdiep me op het moment erg in boompjes, en in het riet. Dat moet je als mystiek, als een wonder ondergaan. En vervolgens doorgeven.
Mens & Gevoelens: Jopie Huisman', 1993
translation, Fons Heijnsbroek, 2018
version in original Dutch / citaat van Jopie Huisman, in het Nederlands: ..uit zelfbehoud, egoïsme en drang naar geluk heeft de liefde in mij de overhand gekregen en zo wordt alles betoverd en wordt een oude vieze, weggesmeten pop een ding dat je ontroeren kan. De aandacht die ik er aan gegeven heb [in zijn schilderij: 'Lappenpop', 1975], samen met de aandacht die u er aan geeft, zorgt ervoor dat het niet meer verdoemd is, niet meer alleen. Als er een achtergrond bij mijn werk hoort, dan is het dat wel.
p 66
Jopie Huisman', 1981
translation, Fons Heijnsbroek, 2018
version in original Dutch / citaat van Jopie Huisman, in het Nederlands: ** Ik zat in de schuur en tekende een dode vogel, die ik op een kistje had neergelegd. Toen ging de schuurdeur open en kwam Kees binnen [een oud ijzerkoopman, al met pensioen].. ..Hij ging op zijn hurken naast me zitten.. ..Toen zei hij, na een korte stilte: 'Ben je aan het schilderen?'.. .. 'Het lijkt wel wat op die vogel'. Ik zei: 'Dat is voor mij een compliment, Kees, want die vogel probeer ik na te tekenen.' Stomverbaasd keek hij me aan en vroeg: 'Waarom doe je dat?' Wat moest ik daar nu op antwoorden? Ik zei: 'Ja, dat weet ik eigenlijk zelf ook niet'. Toen hees hij zichzelf overeind en zei 'Ik breng de rommel maandag wel bij je.' Hij liep naar de deur..
Source: Jopie de Verteller' (2010) - postumous, p. 27
translation, Fons Heijnsbroek, 2018
version in original Dutch / citaat van Jopie Huisman, in het Nederlands: Vader was ook een juweel van een mannetje. Anders kun je 'm toch ook niet zo schilderen. [Jopie wijst naar het portret van zijn vader dat in de huiskamer hangt, naast dat van zijn moeder] In zeven uren gemaakt. Op een zaterdag. Toen was m'n moeder een maand of drie dood. Drie keer is ie overeind geweest: 'Ben je al 'ns een keer klaar?' Zoals ik over ze praat, zo zie je ze daar hangen. Het was een modderschippertje, later boer.
Mens & Gevoelens: Jopie Huisman', 1993
translation, Fons Heijnsbroek, 2018
version in original Dutch / citaat van Jopie Huisman, in het Nederlands: In 1973 raakte ik plotseling in grote privéproblemen. Ik was helemaal op mezelf teruggeworpen. Toen vond ik tussen de rommel die broek. Een afgetobde, tachtig keer verstelde, smerige melkersbroek. Ik zag mijzelf daarin, hij weerspiegelde de toestand van mijn ziel. Toen heb ik hem meegenomen en geschilderd [titel: Broek van een koemelker]. Ook omdat andere mensen zich erin herkenden, is het mijn redding geweest. Ik heb er mijn identiteit door teruggevonden. Eigenlijk een zelfportret.
p 60
Jopie Huisman', 1981
translation, Fons Heijnsbroek, 2018
version in original Dutch / citaat van Jopie Huisman, in het Nederlands: Dit zijn de schoenen van oude Yde, een vrijgezel. Veertig jaar lang heeft hij ze gedragen. Van onder en van boven, van binnen en van buiten heeft hij ze opgelapt. Ik mocht ze van hem hebben, hij een liter brandewijn, ik de schoenen. Ze beschermden zijn voeten veertig jaar lang. Gingen ze stuk, hij lapte ze op en trok ze weer aan. Hij had wel nieuwe kunnen kopen, want hij trok al van Drees, maar hij was met zijn schoenen getrouwd.
Source: Jopie Huisman', 1981, p. 37
translation, Fons Heijnsbroek, 2018
version in original Dutch / citaat van Jopie Huisman, in het Nederlands: Hoe kleiner de wereld, hoe beter ik me voel. Het riet om mij heen, dan is het kwade de wereld uit. Volgend jaar zal ik dat riet schilderen, ik heb het mij heilig voorgenomen. Een stukje riet met een stukje water eronder. En dan komt het er precies zo op dat je er stil van wordt. Ik schilder het buiten, want fantasie heb ik niet en dat zou ik trouwens een grote brutaliteit van mijzelf vinden. Ik heb er niets aan toe te voegen, ik heb niets in mij en ik geloof dat ik dat mijzelf goed bewust moet zijn, want als gevolg van mijn tijdelijkheid is dat mijn beperktheid.
Source: Jopie Huisman', 1981, p. 118
translation, Fons Heijnsbroek, 2018
version in original Dutch / citaat van Jopie Huisman, in het Nederlands: Wat de vergankelijkheid betreft.. .Je ziet het hele verhaal in die schoenen, daarom schilder ik ze zo scherp. De lichamelijke houding; kromme poten, een knobbel. Die schoenen praatten tegen me, en dan dacht ik: ik kan zien dat je zo en zo groot was, maar had je ook een vrouw? Kinderen? Wat deed je? En waar het me in wezen dan om ging is mijn plekkie daartussen. Tussen die verhalen, dat mysterie. Die pikzwarte achtergrond [in zijn schilderijen, tot c. 1979-80]; ik had het gevonden. Een schreeuw om aandacht. Die broek, dat hemd, die achtergrond, dat was: hier ben ik. Maar dan word je een maniërist. Dus ik ben realistisch doorgegaan, maar koste wat het kost die zwarte achtergrond vermijdend. Het is zoals nl:Rutger Kopland zegt: Wie het gevonden heeft, heeft niet goed gezocht. Nu wil ik de mensen zo schilderen, als zijn ze van gekleurde modder. De kleur die vergeestelijkt.
Mens & Gevoelens: Jopie Huisman', 1993
translation, Fons Heijnsbroek, 2018
version in original Dutch / citaat van Jopie Huisman, in het Nederlands: Maandenlang heb ik aan dit schilderij [titel: 'De steenkruiwagen van C. Adema', 1977] gewerkt en die putemmer bijvoorbeeld op de kruiwagen, heb ik wel twintig keer geschilderd en is precies zo opgebouwd als de natuur hem gevormd heeft. Ik wil het mezelf steeds moeilijker maken. Zo kan het wel – bestaat niet voor mij. Verdieping, daar gaat het om. Ik wil nog eens een keer een schilderijtje zo maken, dat ik haast niet meer kan zien dat het geschilderd is, dat het er gewoon is, zo, zonder meer. Iets heel eenvoudigs.
Source: Jopie Huisman', 1981, p. 80
translation, Fons Heijnsbroek, 2018
version in original Dutch / citaat van Jopie Huisman, in het Nederlands: Op een middag ging ik bij hem op bezoek. [bij Jacob, een oudere en hechte vriend van Jopie en een echte vrijbuiter]. Ik wist dat hij thuis was, nam pen en inkt en mijn schetsboek mee en deed een halve liter jenever in mijn zak. Hij woonde achter in een steegje en zat in zijn stoel bij het raam.. .Ik zei: 'Je krijgt de hele fles van me, onder één voorwaarde. Ik wil een prachtige tekening van je maken en daarvoor moet je eerst twintig minuten doodstil zitten en me strak aankijken. Als ik naar jou kijk en jij kijkt niet naar mij, dan gaat het over.. ..'Afgesproken', zei hij. Ik heb nog nooit zo’n model gehad!.. .Doodstil zat hij.. ..en keek me zonder ook maar één keer met zijn ogen te knipperen strak in mijn gezicht. Binnen een half uur stond hij haarscherp op het papier.. .Terwijl ik dit opschreef was het net alsof hij weer voor me zat.
Source: Jopie de Verteller' (2010) - postumous, p. 58
translation, Fons Heijnsbroek, 2018
version in original Dutch / citaat van Jopie Huisman, in het Nederlands: Voorheen heb ik ook wel eens wat geschilderd, maar omdat ik toen geen antwoord kreeg, ben ik ermee gestopt. Als het een ander niets te zeggen heeft, stop ik ermee. Ik ben geen idioot die in zichzelf zit te praten en naar de punt van het penseel zit te staren. Schilderen doe je met elkaar.
Source: Jopie Huisman', 1981, p. 57